زندگی Stories

فصل هشتم - صدای خاموش یاسر (با تردید) «ببین، آخرین بازدیدش یک سال پیش بوده... گوشی‌اش از اون موقع خاموشه.» مریم سرش را می‌چرخاند. چشمانش پر از نگرانی است. نگاهش از یاسر به گوشی و سپس به الیاس می‌افتد. انگار چیزی در دلش به شدت می‌خواهد باور کند که هنوز حقیقت پشت این گوشی خاموش پنهان است.

هر چیز حقی...خنده داری...شرایط روزمره ای...کوفتی چیزی بود بگین... منم میگم! آره! من دارای تعادل روانیم!!

my previous love_اعتراف کردم،اما چه دیر!چون هم من زده شدم از عشقمان هم تو از معشوق خود... prince of death_زندگی معنایی ندارد،اگر هم دارد مهم نیست!تو لذتش را ببر..

..

یہ کہانی ہے ثریا کی - ایک ایسی لڑکی جو بچپن میں باپ کا سایہ کھو بیٹھتی ہے، ماں کی خاموشی اور دنیا کے طعنوں کے درمیان جینا سیکھتی ہے۔ غربت، رشتوں کی بےحسی، اور ناتمام خوابوں کے درمیان وہ پڑھنے کا خواب دیکھتی ہے۔ مگر زندگی صرف کتابیں نہیں دیتی، دھوکے، محرومیاں، اور ایسے سوال بھی دیتی ہے جن کے جواب صرف وقت دیتا ہے۔ جب محبت دوبارہ دروازہ کھٹکھٹاتی ہے، تو خاندان، غیرت، اور روایتیں درمیاں آ کھڑی ہوتی ہیں۔ کیا ثریا اپنی محبت اور خودداری کے بیچ پل بنائے گی؟ یا یہ کہانی بھی کسی ادھورے خواب کی طرح رہ جائے گی؟ "جو دل پہ گزرتی ہے" - ایک سچی، نرم، اور کڑوی حقیقتوں سے جُڑی کہانی۔

"ادھورے خواب، نئی شروعات" (ایک کہانی جو دل میں اتر جائے، آنکھوں میں نمی اور روح میں حوصلہ چھوڑ جائے...) زندگی ہمیشہ ویسی نہیں ہوتی جیسی ہم چاہتے ہیں۔ کچھ خواب پورے ہو جاتے ہیں، اور کچھ... وہیں کہیں ادھورے رہ جاتے ہیں۔ کچھ لوگ ہماری زندگی میں آتے ہیں، ہمیں جینے کی وجہ دیتے ہیں، اور پھر ایک دن بنا کسی وعدے، بنا کسی الوداع کے چلے جاتے ہیں۔ لیکن کیا زندگی یہیں ختم ہو جاتی ہے؟ نہیں... یہیں سے ایک "نئی شروعات" جنم لیتی ہے۔ یہ کہانی ہے حُما کی، جس نے محبت کو اپنی سب سے بڑی کمزوری سمجھا، مگر پھر زندگی نے اسے سکھایا کہ اصل طاقت خود کی پہچان میں ہے۔ وہ محبت جو اسے توڑ کر چلی گئی، وہی اسے دوبارہ جوڑنے کا سبب بنی۔ یہ کہانی صرف ایک لڑکی کی نہیں، بلکہ ہر اس شخص کی ہے جو زندگی کے کسی موڑ پر بکھر چکا ہے، مگر ہار ماننے کے بجائے اپنی روشنی خود بننے کا فیصلہ کرتا ہے۔ "کبھی کبھی ہم کسی کے لیے سب کچھ ہوتے ہیں، اور کبھی کچھ بھی نہیں۔" "لیکن اصل سوال یہ ہے کہ ہم خود اپنے لیے کیا ہیں؟" یہ کہانی ان سب کے لیے جو ادھورے خوابوں میں کھو چکے ہیں-یاد رکھیں، ہر زخم کے بعد آسانی آتی ہے، ہر رات کے بعد سحر ہوتی ہے، اور ہر ادھورے خواب کے بعد نئی شروعات ممکن ہے۔ "زندگی رُکتی نہیں... بس ایک نیا موڑ لیتی ہے!"

فصل هفتم - "نمایشگاه؟" الیاس (لبخندی می‌زند، اما سرد و حساب‌شده): «بذار یه چیزی بپرسم، یاسر. تو واقعاً فکر می‌کنی هنر بدون مرگ ارزش داره؟»

📖✨🌈 در قلب داستان دلپذیر و خیالیِ "شایلا"، یک دختر جوان و باهوش بصورت شاسیانویسی می‌زنه! ☺️ او در دنیایی پر از رنگ و مهیج زندگی میکنه ولی زندگی رو مثل یه بازی شطرنج می‌بینه! ♟️ شایلا یه نابغه واقعی تو بازی شطرنجه! هر حرکتی که تو تخته می‌زنه، هوش و استراتژیش رو نشون میده. این بازی برایش جزو یه سرگرمی عادی نیست، بلکه باعث شده تا یه ارتباط عمیق با شطرنج بسازه. به جایی رسیده که هر قدم و هر حرکت، سرنوشت خودش و اطرافیانش رو تعیین میکنه. همه شخصیت‌ها تو دنیای شایلا واقع شدن. ✍️📖 شایلا که به عنوان ملکه بازی شروع به جستجوی مهره‌هایی دور و اطراف خودش میکنه. با آرزوی رسیدن به اوج موفقیت، او با این مهره‌ها به راه خودش ادامه می‌ده. اما تغییراتی غیرمنتظره تو داستان رخ میدن. بعضی از افراد و مهره‌ها که به واسطه رقبای شایلا تو زندگی‌بازیشان حضور داشتن، حذف میشن. این تحولات ناگهانی باعث میشن جایگاهشون توسط شخصیت‌ها و مهره‌های جدیدی پر بشه. شایلا به همراه همراهان جدیدش به سمت اوج پیش میره، اما هنوز باید با چالش‌ها و رقبا تو زندگی‌بازی‌اش مقابله کنه. آیا توانایی شایلا و همراهانش کافیه تا به هدفشون برسن و دشمنان رو شکست بدن؟ آیا اتحاد و همبستگیشون مثل پیشاهنگ پیروزی شایلا عمل می‌کنه؟ 🤔 اما آیا زندگی و

وہ لڑکی... جو ہر کسی کے چہرے پر مسکراہٹ لاتی تھی، خود تنہائی میں بیٹھ کر آنکھوں سے خاموشی بہاتی تھی۔ لوگ کہتے، "کتنی خوش رہتی ہو!" کوئی نہ جان سکا، اُس کے اندر ایک ٹوٹا ہوا وجود ہے... اُس کی ہنسی کے پیچھے ایک جنگ تھی، جو وہ ہر دن خاموشی سے لڑتی تھی۔ کسی نے یہ نہیں پوچھا کہ "تم واقعی ٹھیک ہو؟" کیونکہ وہ اتنی عادی ہو گئی تھی مضبوط بننے کی اداکاری میں... کہ اب اُسے خود بھی یاد نہیں تھا آخری بار کب سچ میں مسکرائی تھی۔

بعد از یه مدت طولانی قرار شد چانیول رو ببینه اما وقتی برگشت خونه هیچکی اونجا نبود... چانیول و حیوون خونگی جدیدش رفته بودن آتلیه که دوتایی عکس پدر و دختری بگیرن و کارشون اونقدر طولانی شد که بکهیون میگرنش از عصبانیت و حرص اوت کرده بود... میخواین بدونین پارک چانیول کسی که بهش لقب دوست پسر ملی رو دادن چجوری برای آروم کردن دوست‌پسر خودش تلاش میکنه؟ پس حتما این وانشات رو بخونین. فیکشن؛ من فقط دلم برات تنگ شده بود کاپل؛ چانبک ژانر؛ برشی از زندگی، ریل لایف، اسمات نویسنده؛ دارسی چنل تلگرام؛ AmorFiction

دلنوشته های کوتاه من! :) از اینجا شروع شد و کتاب اولم "تکه های شکسته قلب" چاپ شده! این یه رقص بین من و کلماته و کی میتونه ما رو متوقف کنه وقتی دیوانه وار عاشق هم هستیم! (نسرین زمانی)