Nomiyenamathak
ආත්මය පුරාවට දොඩමලු වු තරැ දෙකක
දිස්නය නැති වි තිබුනා
ප්රේමයෙ සරදමින් හදවතම ගිනි වැදි
ජිවිතය අලු වෙවී දැවුනා
කාන්සියෙ සුසුම් වැල් හුදෙකලා
තනි යහනේ හමාවිත් ඉකිබිදුම් රැදුනා
දැරිය බැරි මහ දුකක් හිත පතුලේ රදවගෙන
අහින්සක තරැ දෙකක් මහ පොලවේ
නිදන් ගත කෙරැනා