အယ်ရာ Stories

ရန်ကုန်မှာ ဒီရက်ပိုင်း မိုးတအားအေးတယ်။ မိုးရွာတာကမဆန်းပေမယ့် အေးစက်နေတဲ့ ရာသီဥတုထက် တစ်စုံတစ်ခုက ပိုမိုနေတာကို သိသိသာသာခံစားမိတယ်။ ကော်ဖီတစ်ခွက်ကို စိတ်လိုလက်ရဖျော်ပြီးမှ မသောက်ဖြစ်ဘဲ အငွေ့တွေကိုပဲ ထိုင်ကြည့်နေခဲ့မိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ ငိုချလို့ မဖြစ်တဲ့ အခြေအနေမှာ ကျွန်မ ပွင့်အန်ထုတ်လိုက်ဖို့ဆိုတာ အခိုးအငွေ့တစ်ခုခုကို တစ်နေရာရာမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်ကြည့်ဖို့လိုအပ်တယ်။ ဒါမှမဟုတ် အစ်မနှုတ်ခမ်းတွေလို အရသာရှိတဲ့ စီးကရက်လိပ်ကို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲရှိုက်ပစ်လိုက်ဖို့ လိုအပ်တယ်။ ပြန်ရှိုက်ထုတ်ပစ်လိုက်တဲ့ အခိုးအငွေ့တွေမှာ ဝမ်းနည်းမှုတွေပါသွားဖို့ မျှော်လင့်ရတာပါပဲ။ ပြိုလဲနေပါတယ်လို့ မဝန်ခံခြင်းက တကယ် မပြိုလဲနေပါဘူးလို့ ငြင်းဆိုခြင်းမှ မဟုတ်တာ။ ကျွန်မလေ အစ်မကို ချစ်တယ်ဆိုတာ ......။ #အယ်ရာ

နာကျင်ရခြင်း အကြောင်းများပါပဲ ဘယ်သူ့ကိုမှတော့ ထိခိုက်လိုစိတ်မရှိခဲ့ပါဘူး