_moglinna
Aethelgard'da ölüm, buzun içine gömülü, donmuş bir fısıltı gibiydi. Bin yıldır şehir, bu soğuk sessizlikle var olmuştu. Sokakları, sivri kuleleri ve gökyüzüne uzanan kristal köprüleri, donmuş bir nefes kadar duru ve kırılgandı. Alin içinse bu güzellik, bir kâbusun başlangıcıydı. Avuçlarında hissettiği titreşim, buzun damarlarında akan bir hastalıktı. Kristalin kalbinden yayılan bu titreşim, sadece onun duyabildiği bir çığlık gibiydi. Şehrin her köşesi, yaklaşan sonun habercisiyle doluydu. Güneşin doğuşuna sadece bir gün kalmıştı.