Arkadaşlık Stories

"Derin polisi ara!" Diye bağırdı Irmak. "Emir bir şey yap!"Diye bağırdı Irmak'ın karşısındaki çocuk. "Bacağım kırıldı galiba."Diye yakındı Sarp denen çocuk. "Ben arıyorum polisi."Diyerek telefonuna yöneldi Ada. "Sakince konuşabilir miyiz?"Diyerek merdivenlerden indi çekik gözlü çocuk. "İndirsene bacım şunu!"Diyerek Irmak'a bağırdı karşısındaki çocuk. "Sus geçiririm kafana!"Diyerek yükseldi Irmak. "Hepiniz susun!" Sinirle bağırdığımda sonunda herkes sesini keserken Ada'nın polisi aramak üzere olduğunu görüp elindeki telefonu aldım. "Kimse polisi aramıyor," Diyerek Ada'ya yönelik konuştum. Ardından Irmak'a dönerek elindeki vazoyu işaret ettim. "Ve kimse kimsenin kafasını kırmıyor. İndir şunu." Aklıma gelen şey ne kadar sinirimi bozsa da bulunduğumuz durumun başka bir açıklamasını düşünemiyordum. Ya gerçekten sapıklardı ve eve gizlice girmişlerdi ya da evi aynı anda kiralamıştık. Mümkünse tabii.

5 yaşında yağmurlu bir gece de kaçırılan ve denek olarak büyüyen bir kız... Adını en son ne zaman duymuştu? 17 derlerdi ona, denek 17... Peki, hayatı kararmadan 1 ay önce ailesi onu bulursa ne olur?

Maddi sorunlar yaşayan Narin hem tıp okuyup hem de iyi bir kazanç sağlayacağı bir işle aynı anda başa çıkamaz. Arkadaşının yönlendirmesiyle Yeraltı'na bağlı Kafes'e gider. Ona yapılan teklifi kabul eder ve yasal olmadığı halde geceleri orada iyi bir paraya sağlık personeli olarak çalışmaya başlar. Yine bir gece yasadışı boks maçlarının yapıldığı Kafes'te çalışırken yarı Rus yarı Türk olan Aaron Volkov ile karşılaşır. Ringden inen Aaron'un yaralarıyla ilgilenmek zorunda olan Narin, o gece başına nasıl bir bela aldığını çok geç fark edecektir.

Geçmişte arkadaş olan dört düşman ailenin arasında geçen sırlı cinayetin aslını öğrenmek için kurban seçilmiş dört çocuk. Fakat bu dört çocuktan birisi yetim ve öksüz kalacak, birisi hiçbir şeyi unutmayacak, birisi kurban seçilecek, birisi ölecek ya da öldürecekti.

... "Ben zaten haddimi sizi severek, size aşık olarak aştım." Sustum. Sustu. Kaşları havalandı önce, sonra gözlerinde şaşkınlık duygusu... Ağzı açık kalmıştı. "Ne?" "Sizi seviyorum, özür dilerim. Bu zamana kadar belli etmemeye çalıştım. Hep bir şansım var diye düşündüm. Çünkü..." Devamını getirmedim. Bana umut verdiniz diyebilir miydim? Ya ben öyle anladıysam. ...

Klasik bir aile kurgusu. On yedi sene boyunca yetimhanede arkadaşları Su ve Zeynep ile büyüyen Ece sonunda ailesini bulur. Yeni ailesi, akrabaları ile anlaşabilecek miydi? Her şey Onun için tam bir muammaydı. Yine de her zaman yanında olacak arkadaşları onu destekleyecekti. Ece'yi bu macerada neler bekliyordu?

Çocukluk hayalimin gerçekleştirmek için çıktığım bu yolda aşkı bulmak mı!? Hiç hayal etmezdim...

Kendisini yurt dışında yalnız hisseden Zeynep,sevdiği bir oyuncuya "ne de olsa mesajlarıma bakmaz" diyerek içini dökmeye karar verir...

Isabella North, bir süredir beraber yaşadıkları Christian'a karşı arkaşça olmayan hisler besliyordu. Sürekli çevresinde olan birinden hoşlanmak onu bu denli yoruyorken en çok ondan karşılık alamamaktan korkuyordu. Christian ile olan yanlış bir durum abisini, annesini hatta arkadaşlarını ve onlarla olan ilişkilerini etkileyebilirdi. Isabella'nın bu hislerine karşı koyması gerektiği anlarda Christian'ın tavırları bu işi oldukça zor hale getirecekti. ...

❦ Hogwarts ilk kurulduğu yıllarda Helga Hufflepuff ve Salazar Slytherin arasında herkesin fark edebileceği bi şeyler vardı, onlar her ne kadar kabul etmeseler de... Kısa süre sonra zaten aralarındaki aşkın kanıtı nefes almaya başlayacaktı. Yolları ayrılmadan önceki gece Slytherin ve Hufflepuff son kez görüşürler. Bu vedaları hem aşklarının yaşayan kanıtını hem de iki binanın varisini doğurmuştu. Bir kehanete göre bu soydan gelen varis cadı Slytherin bir büyücü ile birlikte olursa ortaya büyük bir güç çıkacaktı. Aradan yıllar geçti. Hiçbir Hufflepuff hiçbir zaman bir Slytherin ile birlikte olmadı. Hatta olabildiğince kendi hallerinde, bu büyük gücü uyandırmadan yaşadılar. Karanlık Lordun yükselmesi ve bu gücü ele geçirmek istemesi üzerine bu soydaki korku da artıyordu. Tam bu korku ve endişenin üzerine Hufflepuff malikanesine güneş gibi bir cadı doğdu. Alina Mila Hufflepuff... Atalarından daha farklı olduğu bebekliğinden belliydi. Onlardan daha fazla büyü yapıyor, yerinde durmuyordu. Herkes bu gücü, bu cadının uyandıracağını düşünüyordu. Doğal olarak da soylarında Slytherin binası çokça bulunan aileler erkek çocuklarını bir şekilde küçük cadının yanına yakıştırmaya çalışıyordu. Black ailesi de bunlardan biriydi. Büyük oğlu Sirius ile Alina yaşıtlardı. Üstelik Hufflepuff ailesi ile dostlardı. Küçükken çok iyi anlaşan bu ikili için ne yazık ki Hogwarts başladığında güneşli günler gözükmüyordu. Sirius ailesinin dediklerinin tam tersini yapıyordu. Alina da bunlardan biriydi. Ancak Sirius'un ailesi yüzünden hırs bürümüş gözünden kaçırdığı kocaman bir şey vardı. O da duyguları.. ❦

"Belki yıldız olan benim, ama sen benim güzel yıldızımsın"

Tıp fakültesi öğrencisi olan Karaca, babası 2 yıl önce şehit düşünce erkek kardeşi ve eşinin acısından dolayı kanser olan annesi ile bir başına kalmıştır. Annesinin tedavisi için Ankara'daki evlerini satan Karaca hem okuyup hem de annesi ve kardeşiyle yeterince ilgilenemeyince teyzesinin isteğiyle annesini ve kardeşini Trabzon'a gönderir. Ölünce kızının tek başına kalacağını düşünen annesi hem şehit olan eşinin güvendiği askeri hem de Trabzon'dayken çocukluğunu bildiği Yüzbaşı Polat Ali ile kızı Karaca'nın görüşmesini ister. Karaca annesinin isteğini kabul eder ama amacı annesinin istediği gibi Polat Ali ile bir ilişkiye başlamak değil, hasta annesine beyaz bir yalan söyleyerek gönlünü kırmamaktır. Ama işler Karaca'nın planladığı gibi gitmez çünkü Polat Ali hakkında öğrendiği gerçekler zamanla tüm düşüncelerini altüst eder. Tüm bu gerçekler sayesinde Karaca ile Polat Ali kısa sürede gerçek bir ilişki kurarlar. Ama bu ilişki aradaki mesafelerle, gizlenen görevlerle, saklanan sırlarla, zamansız kayıplarla ve ani terk edişlerle çoğu kez sınanır.

"Güzel ve Çirkin'in hikayesini biliyor musun?" diye sordum elinde tuttuğu güle bakarken. Böyle bir şey sormamı beklemediği yüzündeki ifadeden belli olsa da bozuntuya vermedi. "Elbette biliyorum, neden soruyorsun?" Bakışlarım ilkin mavi gözlerine kaysa da onları tekrardan güle indirdim. "Umutsuzluğa kapıldığım anlarda aklıma Çirkin geliyor." Ne diyeceğimi merak ettiğinden olsa gerek yanıma çömeldi. "Kendimi onun gibi hissediyorum, sanki lanetlenmişim gibi. Tabii, kastettiğim dış görünüş değil yaşadığım onca şey beni resmen kirlettiğinden lanetlenmiş hissediyorum. Bazen, 'Kimse beni bu halimle sevemez.' diye düşünüyorum. Gözlerim o kadar ağır şeylere şahit oldu ki ben bile onları sevmezken bir başkasından sevmesini bekleyemem." Elindeki gülün kadifemsi yapraklarına hafifçe dokundu. "Hikayedeki Çirkin'in aşık olduğu kız onu severse büyü bozulacakmış. Aksi taktirde hayatının sonuna kadar çirkin bir canavar olarak kalacakmış. Yıllar geçtikçe prens yavaş yavaş tüm umudunu yitirmiş. Sonuçta çirkin bir canavarı sevmeyi kim ister ki?" Sözlerimi bitirdiğimde "Çirkin olan tek şey lanet, seni lanetleyenler." dedi. "Güzel onu canavar olmasına rağmen sevdi. Çünkü korkutucu görüntüsünün ardında saklanan kırılgan ve şefkate aç kalbini gördü, Ceylin." Biraz bekledikten sonra devam etti. "Çirkin de sevileceğine inanmıyordu fakat asıl mesele şu, o canavarın arkasındaki saf ruhu birinin görmesine izin verecek misin?" Kapak Tasarımı: @semrasyy

Keyifli okumalar dilerim:)

05***: Bir hayalin en uzun kaç dakika yıkılmadan kalabildi? ~~~ • Tüm hakları saklıdır • Kapak tasarımı şahsıma aittir • Yarı textine

7 yaşındayken alı koymuşlardı beni normal hayattan. Daha 7 yaşında iken Abyss sayesinde dövüş sanatları ile ilgili tüm dalları öğrenmiştim. Öğrenmekle kalmamış, eğitilmiştim. Küçükken annem bana hiç diğer kız çocuklarının yaptığı şeyleri yaptırmamıştı. Mesela, asla ama asla elbise giydirmemişti, insana özgüveninin rahatlık sayesinde oluştuğunu söyleyip dururdu. Bale' ye gitmemiştim. Biri gelip de bana nakış öğretmemişti, bunlar her kız çocuğunun yaptığı şeylerdi. Tabii, benim dışımda. Ben Yankı, evet adım bir erkek adı gelebilir kulağınıza ama adım bu. Aslında ismimim böyle olmasının bir sebebi vardı ve o sebepte çok basitti : Beni büyüten kişiler değiştirmişti ismimi. Ne kadar da ilginç değil mi? Bence de öyle. -hala alışamadım bu isme.- 7 yaşım asla unutamayacağım bir yaş idi, bunun sebebi ise biyolojik ailemden kurtulmuştum. Ve beni büyüten insanlar bana ilk defa yuvadaymışım gibi hissettirmişlerdi. Tabii, 12. doğum günümde yapılan kazaya kadar öyleydi..

Gizem, sevgi, mizah, arkadaşlık dolusu bir hikaye. Aramıza hoş geldin.

.

0523*: Saçların hep böyle kalsa olur mu? 0523*: Dudakların ve yanaklarından başka bir nedenim daha olur sana kiraz'ım demek için... Masal: Boş hayaller kuruyorsun. Masal: Fazla dalmadan yüzeye çıkmanı öneririm. Masal: Çünkü sen bana hiçbir zaman kiraz'ım diyemeyeceksin. ••• ~ Tüm hakları saklıdır ~ Kapak tasarımı yazarın kendisine aittir ~ Texting ~ Meyve serisi 3 ~ Tek başına okunabilir

sadece bi sanal ortam yuzunden, bir oyun yuzunden hayatimda neler oldu? Neler olmadi ki...