KarlSyyyy
"Sa mundong puno ng ingay, may isang kaluluwang natutong maglakad nang tahimik, dala ang bigat ng nakaraan at takot sa kinabukasan. Ang katawan niya ay pagod, ang puso sugatan, at ang bawat araw ay pakikipaglaban sa lungkot na matagal nang nakatira sa loob niya.
Pero kahit nababalot ng dilim, natutunan niyang tumayo. Minsan mabagal, minsan masakit ngunit hindi siya tumigil. Natuklasan niyang ang buhay ay minsan lang ibinibigay... at kahit nakakatakot, kailangan niyang alagaan ang sariling sinubok ng panahon.
Sa bawat patak ng ulan, sa bawat gabing may luha, unti-unti niyang natagpuan ang lakas na hindi niya alam na meron siya. At sa dulo, sa pinakamatinding pagod, may liwanag na naghihintay... kahit gaano kaliit.
Ito ang kwento ng isang taong pilit lumalaban, nagmamahal muli, naghahanap ng pag-asa, at natututong yakapin ang sarili kahit hindi pa lubusang nakakalaya sa lungkot."