Historias de Delilik

"Delisin sen!" "Bana bilmediğim bir şey söyle dedektif.." . . . . "Deli değilim ben! Bırakın beni!" *** Kim olduğunu bilmediği eski dostu tarafından ihanete uğrayıp akıl hastanesine yatırılan Pars Deviral, yağmurlu bir kış günü kusursuz bir planla hastaneden kaçar. O sırada arkasından gelen yeni umut ışığı olduğundan birhaber olan Sara Umutiçi ile denk düşer. Ve Sara ile karşılaştığı ilk saliseden yalın ayak yürüdüğü yolda parlak bir gün ışığı ile gözleri kamaşır... *** Eski sevgilisi patronu olan Sara Umutiçi, eski sevgilisi yüzünden hayatını adadığı dedektiflik kariyerinden kovulur. Çok içtiği günün akşamı yeni sulara yalın ayak yelken açacağından birhaber olduğu Pars Deviral ile karşılaşır. Pars onu uzak diyarlara koşuştururken bildiği duygulardan çok uzak duyguların içinde dans ediyordur. Fakat aşık olduğunu anlayamamıştır ve anladığı zaman ise Pars için herşey çok geçtir...

#Manyağız #Deliyiz #Sütlesarhoşuz #Biriz

Sadece rüzgar gülü almak isteyip satıcı sandığı bir adama yazan Güneş, yazdığı adamın tüm yazını güzelleştireceğini ve daha önce hiç yaşamadığı duyguları yaşattıracağını bilmiyordu...

NOKTALAMA İŞARETLERİ YOK ÜŞENDİM

"Minho, bu sefer özür dilemek için yazmıyorum bu mektubu. Çünkü bugün özür dilenmeyecek kadar güzel bir şey yapacağım. Her şeyi unutuyorum, ailemi, arkadaşlarımı ama unutamadığım tek bir isim var Lee Minho. Seni deliler gibi özledim sevgilim, ama buna son vermem gerek. Ben delirdim Minho. Bu sefer gerçekten delirdim. Beni hasteneye yatırdılar, sensiz, çok soğuk burası. Senin kalbinde olmayı yeğlerdim." "Ama bugün her şey değişecek. Bu bizim hikayemizdi. Son değildi yarım kalmıştı fakat sen sonsuz olmayı seçtin Minho. Ben ise beraber sonsuz olmayı seçtim. Eğer beni hala ölene dek sevdiysen, bekle beni sevgilim geliyorum" Özür dilemiyorum sevgilim ben deliyim, sonsuz bir deli.

Korkuyorum, senden, benden, bizden ve paralel evrendeki ihtimallerimizden.

Her insanın doğru veya yanlışları vardır, ben hep yanlış olandım.

Delirmeyi düşünüyorum Geceleri ölüp sabahları dirilen biriyim. En büyük özelliğim bu... Zürafa biti adlı hayvanın bile benden daha çok özelliği vardır. Bugüne dek 9303 kere öldüm ve dirildim. Diri kaldığım sürelerden birinde kalbim kırıldı, içim ezildi. Aslında birçok kez bu tip olaylar başıma gelmişti ama bu seferki daha fazla acı veriyordu. Bu acılara dayanamayarak bir sabah doktora gittim. Önce dahiliyeye uğradım. İçim tahmin ettiğimden de fazla ezilmiş, hemde 53 kiloya tekabül eden bir çift kadın ayağı tarafından. Doktor 'Siktir et 110 miligram' adlı bir ilaç önerdi. Eczanelerde yokmuş. Sonra kardiyoloji bölümüne gittim. 3 gündür kalbimin üstüne yatamıyordum. Ne zaman kalbime doğru yatsam çok feci ağrıyordu. Uykularım don, atlet, terlikle kaçıyordu resmen. Doktor, kalbimin çok feci kırık olduğunu söyledi. İki yerinden kırılmış. Ben bir yerinden kırıldığını zannediyordum. O da 'koy götüne 1000 miligram' adlı ilacı önerdi. Oradan psikoloğa gitmeyi düşündüm. Ama o da 'sizi anlıyorum' deyip hiçbir bok anlamayacak. Birazcık sevilebilmenin bile ne kadar zor olduğunu anlayamayacak. Çünkü beni sevdiğim bile anlamadı gerisi anlamasa da olur. Aslında kız da kendi düşüncesine göre haklı... Benimle bir gelecek hayali kuramadı. Benimle zaten hayal kurulmaz, hiçbir şeyi olmayan az şey isteyen biriyim. Güçlü, hırslı insanlar genelde sevilir. Delirmeyi düşünüyorum ama nasıl yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok. O, bu değil de sensizlik çok boktanmış bunu bil. Bensizlik nasıl?

Kim bilir belki de bir yerde bu hikayenin kahramanıyla karşılaşırız