helnsengl
Ay, küllerin içinden doğanı gördüğünde
Sular geri çekilecek, dağlar eğilecek önünde.
Gümüş saç, yemyeşil göz - o kadim ırkın son yankısı,
Kaybolmuş krallığın, mühürlü kapısının anahtarıdır.
Taht yıkıldı, soy silindi sandılar,
Ama kan, sessizce aktı karanlık çağlar kadar.
O doğduğunda rüzgâr yön değiştirdi,
Kurtlar uludu, zaman durdu - çünkü
Son Varis uyanmıştı.
Onunla ya dönecek krallık ışığa,
Ya da ebedi gece çökecek toprağa.
Kılıçlar kırılacak ya da yükselecek,
Kanla yazılmış kader ya silinecek ya dirilecek.
Gölgeler fısıldar adını, düşmanlar titrer varlığında,
Çünkü o sadece bir kurt değil...
O, Gizli Mirasın kendisidir.
Ve savaş geldiğinde, dünya nefesini tutacaktır.