Evlat Stories

"Ben o sofrada hiç yer almadım. Ama her lokmanın acısı boğazımda düğüm." Zerya'nın adı hiçbir aile defterinde yazmadı. O, taş duvarlar arasında fısıldanan bir sır, göz göze gelinemeyen bir geçmişti. Onu sakladılar. Unuttular. Ama kader, saklanmayı bilmez... Yıllar sonra döndüğünde, her taş onu tanıdı. Her göz ondan kaçtı. Annesinden kalan eski bir evin anahtarı, Zerya'ya sadece kapıları değil, yıllardır kilitli tutulan bir hayatı da açtı. Bir babanın adı yasak, bir annenin sessizliği yıkıcıydı. Toprak hala kan kokuyor, dudaklarda bir dua yarım kalıyor. Ve şimdi Zerya, sessizliği yırtmak, kendi hikâyesini yazmak için geri döndü. Ama bu dönüş... ya bir uyanışa, ya da büyük bir yıkıma sebep olacak. Bazen en büyük savaş, kendi adını sahiplenmektir...

SAKIN ÇEVİRMEYE FALAN KALKMAYIN ZATEN BİR ÇOK SİTE YANLIŞ VE EKSİK ÇEVİRECEKTİR, BİLEREK DE BİRAZCIK KARIŞIK VE TÜRKÇE KARAKTER KULLANARAK YAZDIM. GİDİN AZ DÜZGÜN KİTAPLAR OKUYUN BUNUNLA VAKİT KAYBETMEYİN

Annelerimizi yalnızca bizi doğurdukları için sevmeyiz; onlar bizi büyüttüğü, canlarından çok sevdikleri için severiz aslında. Genç kadın ömrü boyunca evlat olmuştu, şimdi ise evlenmiş ve bir eş olmadan önce anne olmuştu.