Geçkurgu Stories

Yıllardır aynı site içinde farklı bloklarda büyüyen suskun kalplerin hikayesi...

Karakolların her zaman daha hareketli yerler olduğunu düşünürdüm. Ama karakol oldukça sakindi. Hatta bir ben vardım kocaman salonda. Bir de giren çıkan bekçiler. Bakıp koridora devam ediyorlardı. Derken ev arkadaşımı içeriye götüren polis bana doğru geldi. "İçerideki adamın nesi oluyorsun?" "Ev arkadaşıyım." başka bir cevap versem o ciddi yüz ifadesi yumuşamazdı sanırım. Kahkaha atmamak için zor duruyor gibiydi. "Siz gençler ne kadar farklı şeyler türetiyorsunuz böyle ya!" Allah Allah çekerek başını çevirdi ve gülüyordu. "Neyse küçük hanım arkadaşın... ev arkadaşın bu gece buralı. Sen onsuz dön eve." arkasını dönmüş giderken seslendim. "Arabanın anahtarını bari verseydiniz." "Oldu kızım bir de seni içeriye almak zorunda kalalım."