Истории Gençkız

"Barlas abim gitmişti,o artık yanımda değildi"

17. yüzyılda Fransa'da zorla evlendirilmeye çalışan 16 yaşında bir kızın öyküsü...

sevdiğim şarkıların sözlerini yapay zeka ile hikayeleştiriyorum

Tanıştığımız gün anlamıştım hayatımda yeri olacağını ama bana iyi gelir sanmıştım ; fark edemedim hayatımı söküp sadece kendini hayatım yapacağını...

6 yıllık evliliğinden aldatılması sonucu bitiren Burcu'nun Fransa'ya gitmesini ve orada yaşadığı işikileri anlatan bir romantik roman Kapak geçiçi değiştireceğim yakında

aşk nedir

Reklamını yapmak istediğiniz kitapları mesaj olarak göndermeniz yeterli. Kitap hakkında yazılacak yazılar size aittir. Herhangi bir ön koşul yoktur. +18 içerikli kitaplar yayınlanmayacaktır.

Diğer çocukların anneleriyle bağlarını kesemedikleri yaşlardaydılar, henüz vücutlarına en derin kesikler atıldığında. Ne kadar süreceğini, kimin dur diyeceğini veya bitip bitmeyeceğini bilmiyorlardı.Belki de onların cezası anneleri ya da babalarından gelecek bir tokat değil çok daha ağır olacaktı. Her gece düşündüler. Bunu hakedecek ne yaptık? Belki bir gün onların eline verilen umut şekerinin gerçekleşebileceğine inanmak istiyorlardı. Çünkü inanmazlarsa dayanamazlardı. İnanmazlarsa yarayı kapatamazlardı. Belki içerden kanardı ama dışarısı kabuk bağlardı. Bağlamalıydı. Ama bu şeker birinin ağzında acı tatı acımasızca bıraktı. Diğerlerinin kefaretini sadece biri en ağır şekilde ödeyecekti. Çünkü acı her daim kalanda ağırlaşırdı. Kalanda, gidende, kurtulamayanda.. Belki de geride bıraktıklarının farkında değillerdi. Yollarının kesişeceğinin, onların kurtulmak için her gece dua ettikleri Tanrı'nın cezayı başkası ile sonlandıracağını henüz bilmeyecek yaştaydılar. Ama büyüdüler. O karanlık geceler hepsinin en karanlık yanlarını oluşturdu. Hepsinin yarasını en derine gömüp tüm vücuduna yaydı. Görünür kılmadı, aksine onları birer görünmez kıldı ki kimse yardım edemesin. Ölmediler yaşamaya umut etmeye hayatları ile boğuşmaya ve o umut şekeri için her gece kafalarını yastığa koymaya yine de devam ettiler. Onlar kurtuldu, yaraları içlerinde de kalsa yeni yaraların açılmasından kurtuldular. Biri kaldı. En zorda, en derinde.. Birinin hikayesi..

İkinci el bir kulaklık aldım. Eskimiş bir eşya, tıpkı hayatım gibi... Yurtta büyüyen, hep başkalarının eskileriyle yetinmek zorunda kalan bir kızım ben. Kendime ait tek bir şeyim yoktu. Ta ki... ...kulaklığın içinden bir ses gelene kadar. "Oh be... sonunda aldı biri bu kulaklığı." Bu bir arıza değildi. Bu bir tesadüf de değildi. Bu, beni anlayan ilk şeyin-bir sesin-hikayesiydi. Yalnızlık, geçmişin gölgeleri ve bir kulaklıkla başlayan sıradışı bir bağ. Korkacak mıyım? Yoksa sonunda birine güvenebilecek miyim? Bazı sesler, sadece duyulmaz... Kalbe işler.

Levla. Annemin koyduğu, farsça var olması gereken her şey anlamına gelen babamın,anlamının aksine var olmaması gereken tek şey olarak hissettirdiği ismim. 05...; değişmişsin Levla; değiştim 05...; neden Levla; öyle gerekti 05....; ama gözlerindeki ışıltılara hala sahipsin onları değiştirememişsin

😛

Bir insan hiç sevilmez mi? Ben hiç sevilmemişim.

Hayat uçsuz bucaksız bir yolsa ve siz bu yolun daha çok başındaysanız yaşamak gerçekten çok zor...

İnsan gerçekten güvenmeye değer bir varlık mıdır? Seven insanın her şeyini ona adamasını hakeden bi varlık mıdır insan? Ya da seven kişiyi kullanma hakkını kendinde görebilecek kadar yüzsüz veya kibirli midir? Sahiden her gün her şeyin en güzelini başarmasını sağlamaya çalışmak için uğraştığımız insanlığımız aslında nedir, neyden ibarettir? İnsan bunların hepsini hakediyor mudur?

Gecelere esir ,hüzünlü hecelere kaybolduğumuz bir yerden.

"O lanetli!!! Kendi gözümle gördüm , onun içinde lanet varrr" Ne dedikleri hakta hiç bir fikrim yoktu. Tek bildiyim yaşadığım yetimhanede canavarlar tarafından baskın oldu ve bana lanetli diyen avcılar baskın zamanı gelmemişti " o ölmeli !!!" " doğru söylüyor eyer yaşarsa lanet yavaş yavaş onu kontrol edicek" " benim çocuklarım var onları babasız bırakamam" dedi korkarak Bu kargaşada tek kelime bile etmeyen bu adam bir anda yanıma geldi. Eyilib bana bir az baktı. Gülmüyordu işine fazla hakim birisi olduğu belliydi. Bir anda çenemi tutub kendine çekti. Nefes alışlarını duyabiliyordum. Sonra çenemi bırakıb ayağa kalktı. "Yapa bilir"dedi bir anda "Ne? Ne yapa bilirim?" Sordum şaşkınlıkla " o laneti kontrol ede bilir... eyer edemeseydi çoktan lanetli olduğu ortaya çıkardı. Avcı ola bilir....... Kitab tamamen bana aitdir ona göre

küçük bir kardeşi, ablası anne ve babasıyla geçirdiği 13 rüya gibi yıl. Fakir ama mutlular ve bundan hiç bir zaman şikayet etmediler küçük evlerinde mutlular. 𝐩𝐞𝐤𝐢 𝐲𝐚 𝐬𝐨𝐧𝐫𝐚? Bu kitap Olganın yükseliş ve son hikayesidir.