Hakikat Stories

Awang merupakan seorang mahasiswa di Universtiti Malaysia Terengganu (UMT) yang sedang melalui fasa sukar di usia awalnya 20an. Ya, begitulah kali....Kisah tiada kaitan antara yang hidup dan mati. Kisah ini telah melalui pelbagai suntingan dan banyak berubah dari kisah asal yang ditulis oleh pengarang beberapa tahun yang lalu.

Ölüm dedikleri

Tekrarı yok bazı şeylerin. Hayat gibi, zaman gibi mesela. İstesek bile geriye döndüremeyiz zamanı. Ezel ve ebed arasında tek bir hakkımız var sadece. Yani herkesin kendi hayatının başrolü olduğu bu hayat filmi sadece bir kez çekilecek. Herkes filmlerin mutlu sonla bitmesini beklerken, gösterime ahirette girecek olan kendi hayat filminin mutlu sonla değil, mutlu sonsuz ile yeniden başlamasını istemez misin ? Filmin mutlu, sonsuz ile yeniden başlaması için yapman gereken tek şey; Aslı vazifeni bilip, hayatını asli vazifene göre şekillendirip yaşaman. Peki nedir insanın asli vazifesi ? Ev, araba, güzel bir iş, haz ve lezzet almak vs. gibi şeylerin peşinde koşup elindeki geri dönüşü olmayan ömür sermayesini hiçe harcamak mı ? Yoksa bütün kâinatı esmalarının tecellileri ile süsleyip bize kendini tanıttırmak isteyen faal ve kudretli zatı tanıyıp onun bizden istediği şekilde yaşamak mı ? Evet şu kebiri kainatın halifesi hükmünde olan bizlerin en büyük vazifeyi asliyesi Allah'ı tanımaktır ve ona abd yani kul olmaktır.

bukan hanya soal keindahan diksi, namun kedalaman makna yang dikandung...

Olabildiğince öz, Malumu ilam sadedinde... Yansımalar...

Hakikat hidup sebenarnya belum dia temukan hingga umurnya sudah 17 tahun, jarang melaksanakan kewajiban sebagai seorang muslim. Membuat hidupnya tak terarah dan akhirnya pengalaman pahit menyadarkannya dan kembali pada tuhannya. Namun, niat baik kembali pada jalan yang benar juga tidak semudah itu. Halangan dan rintangan yang akhirnya membuatnya bertemu dengan tuhannya.

Mari kita mulai dengan bertanya: mengapa harus dimulai dengan bertanya? Kemudian kita sambung lagi pertanyaan: untuk apa kita melempar pertanyaan? Kini perlahan-lahan kita memahami: bukan kah hidup memberi jawaban?