Işkence Stories

Sena'nın tek hatası arkadaş sandığı çocuğun arabasına binmesiydi. +18 içeriklidir.

Bu kitabın devam sezondur yeni kişiler yeni seneryolar ve içine sıçtım hayal gücümle derin fantazimi size sunuyorum 💋

Bu kitab tamamen bana aitdir. Çeşitli canavaların olduğu bir dünya hayal edin... onlardan kaçmaya çalışıb kendilerini korumaya çalışan insanlar hayal edin... peki ya hem insan olub hemde canavarlar gibi epik güçlere sahib, insanları korumak için örgüt kuran insanlar pardon isimleri avcı. Bense ... sıradan bir yetimdim . Bu dünya ve içindekilerin kötü ve laneli olduklarını düşünen bir yetim . Meyeresem asıl lanetli benmişim. Her şeyin sebebi bendim 17 aşınaki bir kız .... sadece ortadan kaybolan ilk aşkını... gözüm önünde canavar arafından acımasızca öldürülen arkadadşımın intikamını almak için avcı olmuştum. Daha geçmişimi bile hatırlamazken ailemle karşılaşmak istedim. korkunç ve mide bulandırıcı bir geçmişle deil. Ben kimmiyim? Adım Miku kendim koydum yada siz en iysi lanetli kraliçe deyin...

Her şeyinden yıllardır ondan nefret ediyordum. O gece onu esir almaya gittiğimde hiç hissetmediğim bir duygu hissettim...Bu neydi bilmiyordum. Ama onu bana bağlayan bir şey vardı. Onu kaçırmak için gittiğim gece ona aşık olmuştum. O gözleriyle bana o kadar yalvarırcasına bakıyordu ki...

Min yoongi ile hayal et

40 Gün... Çeşitli işlenceler. Bir hayatın son buluşu. Kötünün kötü olmayı kendinin istediği hayat. Aşkın takıntıya döndüğü o hikaye. Alice Sönmez'in ani kaçırılışı ardından gece vakti bir sokak ortasında baygın bulundu ve vücudunun aldığı yaralar dışında hamile olduğu ortaya çıktı. Genç kadının bütün çevresi ona yardım ediyor olsada onun dışında kimse ona bunları yapan kişiyi bilmiyordu. Ben Alice ve bu benim hayatımı kararış hikayesi.

Genç kız önünde duran genç oğlana baktı ve "ağaç sıkılmıştı yapraktan sonbahar yapraktan ayrılmak için kullandığı bahaneydi. Saçındaki beyaz tel oldum sevgilim sende beni koparttın sevdiğim. Ama sen bilmiyorsun ki o tel bir daha çıkmayacak" genç kız lafını bitirir bitirmez evden çıkmıştı oğlan ise afallamıştı

İnsanlar ne zaman bu kadar kötü olmuştu ? Bunu bilmiyorum ama galiba tek gerçek insanlardan beklediğim kötülüğü babamın yapmasıydı benim babam beni bakın öz kızını yani beni . Benim babam beni düşmanlarının ayaklarını altına bırakıp kaçtı . İnsanlar ne zamandan berli mutlu'dur ?.Ben en son ne zaman mutlu olmuştum ?. Bunları bilmiyorum ama mutlu olmayı çok isterdim . Benim hayatım hiç bir zaman toz pembe olmadı hiçte olacağını sanmıyorum . İnsanlar bazı sevgilere inanır , güvenir ve o sevgiye bağlanır ben hiç bir zaman sevgi ve duygusunu tatmadım . Ben bir katildim nedenmi çünkü babam öyle hitap ediyordu benim babam öz ve tek kızını katil olarak görüyordu belkide haklıydı neden mi ? Çünkü ben hayata gözlerimi açarken bir başkasınında ilk gözlerini kapatıyordum evet ben daha doğar doğmaz katil olmuştum . Ben hiç sevilmedim genelde dışlanan çocuktum . Belkide sevilmeme sebebim gerçekten "KATİL" olduğum içindir... Ben bu hayatda bütün acıları tatdım babam sağolsun ama bana dem vuran asıl acı beni bir kan davası nedeniyle satması olmuştu bu benim bozgunumdu bu benim gerçeğimdi . Kimse hayatını seçmez benimde hayatımı ben seçmedim ama eğer seçme şansım olsaydı hiç doğmamış dilerdim...

İhanete uğramış, güven duygusu paramparça olmuş bir kız... Dağın zirvesinde, kimsenin bilmediği, terk edilmiş bir kütüphaneye sığınır. Ama burası bir harabe değil, bir sığınak da değil. Bu yer yaşıyor. Ve o geldiğinden beri, izleniyor. Kütüphaneyi yeniden canlandırabilecek gücü olduğuna inanır. Sayfalar arasında kendini yeniden inşa etmeye çalışırken, geçmişin gölgeleriyle . Gözlerinizi kitaptan ayıramayacaksınız... çünkü birileri hep sizi izleyecek. 🛑 Tüm hakları saklıdır. İzinsiz çoğaltılması, paylaşılması veya herhangi bir mecra üzerinden kopyalanması halinde yasal işlem başlatılacaktır.

‼️AĞIR ŞİDDET VE CİNSELLİK İÇERİR‼️ Korku içinde göz yaşlarım daha fazla akarken sırtıma aldığım darbeyle çığlık atarak yere kapaklandım. Üst üste sırtıma inen kemerlerle öleceğimi sandım. Bağırmaktan boğazım yanıyor, avcumun içine geçirdiğim parmaklarım hassas tenimi acıtıyordu. Bulanık gören gözlerim, kapıda duran kişiyi görmeme engel olmadı. Abim. Oradaydı, beni görüyordu, acıdan haykıran sesimi duyuyordu. Ama gelmiyordu. Belki de gelemiyordu bilmiyorum. Son kalan gücümle elimi ona doğru uzatıp "L-lütfen, abi-" cümlemi bitiremeden sırtıma inen son kemer darbesiyle gözlerimin kararması bir oldu. Gördüğüm son şey ise, abimin umursamaz bir tavırla arkasını dönüp gittiğiydi.