Kadınasker Stories

"1" İnsan doğar, yaşar ve ölür. "2" Bazı insanlar yaşarken ölür. "3" Bazıları ise başkaları yaşayabilsin diye ölür. "4" Karşımda şınav pozisyonunda olan alplerimde gözümü gezdirdim Hepsi birbirinden cesur birbirinden deli birbirinden gözü kara olan alplerim. "5" Onlar başkaları rahat nefes alsın, huzurla başlarını yastığa koysunlar diye canlarını ortaya koyanlar "Kaç oldu asker" diye gürce bağırdım "Sıfır komutanım" hepsinin gür sesi karargahı inletirken çektikleri 186'cı şınavdalardı aslında fakat her sorumda aynı cevabı almam yüzümde ufak bir tebessüme sebep oldu. Şimdi sizler bizim kim olduğumuzu merak ediyorsunuzdur. Bizler görünmeyen bilinmeyen hiç duyulmamış olanlarız Bizler ALPLERİZ ASTEĞMEN EMİN USLU TEĞMEN RÜZGAR DOĞAN TEĞMEN GALİP YILDIZ ÜSTEĞMEN HİLAL KİRMEN ÜSTEĞMEN OĞUZ SUSKUN KIDEMLİ ÜSTEĞMEN BİGE SAVAŞÇI VE BEN YÜZBAŞI ARCA ÜLGEN Bizler Alp timiyiz TSK'da bulunan en iyi ilk 3'te olan ordunun bilinen korkusuz Alpleriyiz

"Ben ölü toprağım Başak. Sen de o toprağın verimli olmasını sağlayacak tek fidan. Ben solmuş papatya tarlasıyım, sense o papatyanın solmasını engelleyecek bir su huzmesi. Ben evsiz biriyim, sense benim yeni evim." Ona döndüm. Gözlerinin içi gülüyordu. İlk defa biri tarafından böyle seviliyordum. "Ben ilk defa biri tarafından bu kadar seviliyorum Kıvanç. Sen de beni bırakıp gitmezsin değil mi?" Kıvanç bana sarıldı. Onun kokusu çok hoştu ve bana bir şekilde bırakmayacağı güvenini veriyordu. "Ben seni asla bırakmam. Asla. Sen benim artık merkezimsin. Merkezimde dans eden o güzel yıldız. Ben de senin etrafında dönen o yeşil gezegen. Yaşam bulmamı sağlayan ışığım. Sadece benim olan"

ASKERİ KURGU

art arda bahçeye giren 5 siyah araba ile herkesin bakışları arabalara dönerken sanki ölüm sessizliği vardı bahçede .Sakince arabaların kapıları açıldı ayaklarını uzatıp bir bir arabadan çıktılar gözleri yavaşça bahçeyi tarayıp birbirlerini buldu,hepsi az çok tahmin ediyolardı neden buraya çağırıldıklarını ve kesinleştirmek için sanki senkronize gibi binadan içeri girdiler, bahçede olanlar kendi aralarında fısıldaşmaya başlamışlardı bile birbirlerine kim olduklarını soruyo tanıyanlar tanımayanlara anlatıyordu bildiklerini..

GERİDE KALAN Bir kadının küllerinden yeniden doğduğu, geçmişin ateşiyle sınandığı hikâye. Bir kız çocuğu düşünün... Doğduğu evde sevgiyi hiç tatmamış. Altı yaşına geldiğinde, "oyun oynamaya gidiyoruz" yalanıyla bir yetimhaneye bırakılmış. Bir valiz... bir mektup... ve koskoca bir sessizlik. Yıllar geçti. O çocuk büyüdü. İçindeki boşlukla kavga ede ede, dimdik ayakta durdu. Ve bir gün, gökyüzüne meydan okuyarak F-16 pilotu oldu. Adı: Üsteğmen Vuslat Çelik. Ama bu, onun hikâyesinin başlangıcı bile değildi. Bir istihbarat operasyonu... Kılık değiştirmiş bir asker... Teröristlerin ortasında ölüm gibi bir gizli görev... Ve finalde gelen bir ihanet gibi baskın. Türk askerleri tarafından esir alınmak... Çünkü onlar, onun kim olduğunu bilmiyor. Ama Vuslat da konuşamıyor. Çünkü gerçekler, bir dudaktan döküldüğünde, bütün emeği yanacak. Devletin sırları artık sır olmayacak. Ve o bunu göze alamaz. Tam bu cehennemin ortasında... Karşısına yıllar önce kalbini gömdüğü adam çıkar. Aynı karargâh. Aynı geçmiş. Ve ikisinin sırtında da suskunluğun izleri var. Geçmiş unutulmamış. Aşk ölmemiş. Ama her şeyin bedeli var. Aşk mı? İhanet mi? Sadakat mi? Yoksa hepsi bir illüzyon mu? "Geride Kalan", sadece bir savaşın, bir görevin ya da bir aşkın hikâyesi değil. Bu, hayatta kalmaya çalışan bir kadının, her şeye rağmen yıkılmamış bir ruhun ve karanlıkla kol kola yürüyen bir kalbin hikâyesi. Vuslat'ın geçmişi karanlık, geleceği belirsiz. Ama tek bir şey kesin: Bu hikâyede herkes bir şey kaybedecek. Ama bazıları her şeyini.