Karamsar قصص

Acıların en acısı ve karanlıkların en karanlığında yaşayan, istese bile kaçamayan, biriydi o da. Aynı sıradanlıkta aynı sokakta her gece oturup gökyüzüne bakıyordu. Ordan bir elin gelmesini bekliyordu. Kendini çekip alacak bir el. Kurtulmak istiyordu bu karanlıktan ama... Yapamazdı. Kendisi yaratmıştı bu karanlığı ve yanlızlığı. Acıyla dolu karanlık dünyasında sadece kendisi vardı. Aslında her yer aydınlıktı ama o perdesini kapatmıştı.

Yazıp bir kenara bıraktığım şiirleri gün ışına çıkartıyorum.