Lionect
O kazınan kanla sarılır boynuna gece. Öyle bir gece ki sahipsiz ve kahramansız kalırsın.
İşte o zaman parmağına bir yüzük takar,
Geçmeyecek izlerini nefret ettiklerinle kapatırsın.
"Günün sonunda dönüp dolaşıp geleceğimiz yer," derken parmağımdaki alyansa dokundu. "Evimiz."
Ve evin sen olduğunu söyleyecek o dudaklar. Kelimeleri tanı ve kalbine kazı. Kurtulma. Bırak kendini. Yine de kaptırma.
Adını üfle senden seni çalanlara. Günü geldiğinde fısıltını, her zerresine kadar onlara hatırlatacaksın.
"Araf yok Alyeska." derken boynuma çıktı dudakları. "İhtimaller yok." bir daha fısıltı. "Sadece sen varsın."
İlk acıyı sonra uğruna savaşılan aşkı tadacaksın.