histórias de Kaygı

Bugün, 24 Ağustos itibariyle sadece 13 yaşında bir genç kız var. Kim olduğunu bilmeyen, aşağılanan ve ailesinin bile kendini umursamadığını düşünen bir kız. Ve bu o kızın günlüğü. Hayat anlaşılması zor şeylerle, yalanlar ve sahtekarlıklarla doluyken bunca şeyin arasında sana gerçek hislerimi, düşüncelerimi vadediyorum, sevgili Valoa. O kız benim Valoa. Adımı bilme, adım yok benim. Ben, daha kendisinin kim olduğunu bilmeyen biriyim. Ben, kendisine bile dürüst olamayan biri olmayı kendisi seçmişken geleceği için kaygılanan biriyim. Fakat yine de bu koskoca evrende ben de bir bireyim. Sevgili Valoa, İsmin Fince "Işık" anlamına gelmekte. Sen yalnızca bir defter, bir günlük değil de, aynı zamanda yeni doğan umutlarımın bir göstergesisin. Eğer kendime dürüst olmayı öğrenirsem belki kim olduğumu da bilebilirim. Değerli Valoa, Kendimi bulma yolumda bana eşlik eder misin? Hiçbir şeye layık olmadığını düşünen bana bu şerefi lütfeder misin? Cevabın ne olursa olsun yine de teşekkür ederim. Ve bir şey biliyorum: Bir dilin yok, fakat bir gün herkes susacak ve sadece sen konuşacaksın. Bir insan değilsin ama diğer herkesten daha çok anlıyorsun beni, insanları. Bir tanecik Valoa, Benim değerlim, hazinem olur musun? Adının anlamı gibi, bu yolda bana ışık tutar mısın? Valoa, Fince "Işık" anlamına gelen Valoa.

Bir otel odası... Her şeyin başladığı, sanırım biteceği yer. Kendisinin tesadüflere ve şansa inanmadığını düşündüğümüz Mimar Pamir Kalender'in, düştüğü bir aşk hikâyesi... Koca kâinatta adına milyonlarca betimlenen sözcüğün; üzerine kitaplar, filmler ve şarkılar yazılan destansı duygunun karmaşasında kaybolur. Yıllarca kendine ve sıkıcı çevresine büyük konuşarak aşkın gerçekliğini lekeleyen, ciddiyetsiz yaklaşan Pamir Kalender'in, kapitalist ve samimiyetsiz kılıfından aşkla kurtulduğu bir otel odası...

Tüm şiirlerimi içeren bu kitap, okurların duygularına tercüman olacak bir kaynak.

yalnızlık neydi? insana neyi hissettiriyordu? bir şarkı sözü müydü ya da onlarca insanın içinde kaybolmak mıydı? içinde birikmiş onlarca söz, kafanda dönen yüzlerce düşünce miydi? ben Gece... o kadar yalnızım ki, gökyüzündeki yıldızlar bile beni aydınlatmıyor. söyleyecek çok şeyim var ama içimde birikiyor...

Yangın Tüpü...