taska_paska
ერთი კვირა, რომელიც ყველაფერს ცვლიდა...
სიცილიც იყო, ცრემლიც... წყალი, ცეკვა, მეგობრობა, ჩხუბი, მშვიდობა... და სიყვარული - რომელიც ვერ მოასწრო დროულად თქმას.
ეს არაა უბრალოდ ბანაკის დღეები. ესაა პატარა ცხოვრება.
წაიკითხე, თუ ოდესმე შენც გამგზავრებულხარ - და უკან ცოტათი შეცვლილი დაბრუნებულხარ..
"ის ყვავილები ჩემთვის იყო?"
ეს ამბავი მეგობრებზეა, ვინც ბევრჯე რ იღიმება,
ცეკვავს, კამათობს, ტირის და მერე ისევ ერთად იძინებს...
მაგრამ მთავარი? მთავარი ისაა, ვინც ბოლოს უბრალოდ წავიდა - ყვავილები კი დატოვა.
დაგრჩა რამე სათქმელი, როცა ყველაფერი დასრულდა?
-