Leugens סיפור

Vijf jongeren, tussen de dertien en zeventien jaar, vinden elkaar in een huis dat speciaal is ingericht voor jongeren die even niet thuis kunnen wonen. Het is geen gewone plek: hier draait het om veiligheid, zorg en opnieuw leren vertrouwen. Elke jongere draagt een eigen rugzak vol verhalen - van familieproblemen en verdriet tot medische uitdagingen die het dagelijks leven moeilijk maken. Toch blijken hun werelden meer op elkaar te lijken dan ze in eerste instantie denken. Tussen ruzies, stiltes en kleine momenten van hoop ontdekken ze dat ze niet alleen zijn in hun strijd. Met de steun van twee warme en geduldige begeleiders leren ze stap voor stap dat er altijd ruimte is voor vriendschap, vertrouwen en een nieuw begin. Gaat het de 5 jongere lukken erboven op te komen? Gaan ze de waarheid achter elkaar ogen vinden? Gaat het ze echt lukken? !TRIGGER WARNINGS! -sh -zm (pogingen) -kotsen -bloed -naalden -ziekenhuis (deze dingen worden niet voor een deel aangegeven xxx) ik hoop dat jullie dit boek leuk vinden! geniet ervan xxx je favo brabandertje! gaat het even niet zo lekker? stuur me een berichtje mag altijd!

Ik laat mijn blik over de dansende mensen massa glijden, en zie hem. Zijn donkere haren zitten warrig, en hij lacht, Zoals hij ook altijd naar mij deed. Vroeger. Zijn verleidelijke glimlach, die alles wat hij me aandeed deed vervagen. Zijn glimlach was duivels. Mijn blik gaat opzoek naar haar, waar is ze? En waarom is ze niet bij hem? Wat is ze voor vriendin. Waarom koesterd ze zijn aandacht niet? Er loopt een rilling over mijn lichaam als ik de twee samen zie staan. Ze drukt haar lippen op de zijne, en mijn mijn lichaam vult zich met een gemengd gevoel van woede en afschuw. "Ik pak haar nog wel" fluister ik, en duik weer terug de mensen massa in.

Amélie, een meisje die altijd ergens anders was. Anders dan de rest. Ze was rustig. Ze deed alles in stilte. Mensen negeerden haar. Ze was gebroken. Haar buitenkant aan elkaar gelijmd, met een glimlach als masker. Ze was bang. Altijd bang. Ze zag in alles en iedereen gevaar. Beschadigd, vernederd en mishandeld. Zwijgend over haar pijn. De pijn die lelijke wonden heeft achtergelaten. Littekens. De littekens laten haar verhaal zien. Ze wil het verhaal vergeten. Ze doet er alles voor. Maar was als dat niet genoeg is? Wat als haar littekens ervoor zorgen dat ze niet verder kan? Wat als haar littekens opnieuw worden opengekrabd?

altijd die leugens, die leugens die in mijn hoofd blijven zitten. Hallo mijn naam is Sheri , 16 jaar, en mijn leven is letterlijk shit. Niemand kan het schelen. Als ik dood ben kan het ook niks schelen. Het maakt me ziek. En zou iemand voor me geven. Die leugens die doen me pijn.

1 simpel leventje bestaat al uit honderden leugens. Dit is een boek die ik heb geschreven, de meeste stukken zijn waargebeurd en ik moest het gewoon opschrijven. I hope you'll enjoy :)

Een 13-jarige meisje net in de pubertijd. Het leukste tijd van je leven dat dacht ze tenminste, totdat ze de echte wereld leert kennen. Leugens, bedrog, problemen en criminaliteit. Ze leert een jongen kennen in de grote vakantie waarvan ze dacht dat hij de ware liefde is, maar dan komt ze erachter dat hij meerdere vriendinnetjes heeft. Haar wereld stort in ze komt terecht in de criminaliteit ze begint te dealen en geraakt in zware depressie Elke dag nieuwe gebeurtenissen kon ze de tijd terug draaien dan had ze heel wat vermeden. Maar dan leert ze een jongen kennen op een plein. Hij veranderde voorgoed haar leven... Alice 13jaar, hoofdpersonage Ines 14jaar, Beste vriendin van Alice Sandra&Peter ouders van Alice Kelly,7jaar zusje van Alice

Triggered thoughts

Hij leek haar redder in de nacht... maar wie beschermt haar tegen hem?"

Dit verhaal is op een bepaalde manier geschreven. Soms krijg je een deel te zien van het Einde, Het begin en toen. Als er boven aan het einde staat krijg je een sneak peak van het einde je moet het lezen want er komt geen herhaling van. Het begin is maar een hoofdstuk, er word dan vertelt hoe alles is begonnen. En toen is waar het verhaal lijn nu in speelt. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ''wat doe je broertje?'' aarzelend zet Oliver een stap richting onze richting. ''Je maakt Chloe bang.'' Hij kijkt van mij naar Ethan en weer terug, en ik zie dat hij de situatie probeert te peilen. Zijn hersenen werken op volle toeren achter die doordringende blauwe ogen van hem. ''Doe eens een beetje rustig.'' ''Ik doe rustig!'' ''We kunner er toch over praten.'' Zegt Oliver susend. ''Nee!'' schreeuwt Ethan schor. Ik krijg de rillingen van dat geluid. Zo heb ik hem nog nooit gezien. Zo woest en onberekenbaar. Onbeheerst. ''Ik luister niet meer naar die leugens van jou. Het is allemaal geklets, woord voor woord denk maar niet dat je, je hieruit kan lullen.'' ''Het spijt me.'' Fluister ik, in elkaar gedoken in de hoek. ''Het spijt me zo... Ik heb je nooit pijn willen doen.'' ''Daar kom je mooi te laat mee!'' gilt Ethan Beven deins ik achteruit, en wanhopig zoek ik naar een mogelijkheid om te ontsnappen. Maar Ethan staat tussen mij en de deur. Ik zit gevangen. Oliver staar er dichterbij, hij zou kunnen ontsnappen en hulp kunnen halen. Ik vang zijn blik, probeer te gebaren, maar in plaats van ervandoor te gaan, schuifelt hij naar ons toe. ''Sst, Ethan, het is al goed.'' Oliver steekt zijn handen omhoog om te laten zien dat hij zich gewonnen geeft. ''We hoeven niet te praten. We hoeven helemaal niets te doen. Leg alleen dat mes neer.'

Ze vroegen me waarom ik altijd zo boos keek,Maar geef me dan een reden om te lachen?