Halef0
Küllerinden doğmaya çalışan bir şehirde, iki yabancı aynı sessizliğe sığınır.
Duru, yüzündeki yaralardan çok kalbindeki izleri taşır. Neva ise bir zamanlar "umut" dediği her şeyi toprağa gömmüş, hayata yabancılaşmış bir kadındır.
İkisi de geçmişlerinden kaçarken, kader onları harabe bir binanın önünde yüzleştirir. Bu bina, hem Duru'nun en büyük günahının hem de Neva'nın unuttuğu çocukluğunun hatırasıdır.
Geceler uzadıkça, birbirlerinin acılarına dokunmaya başlarlar.
Neva'nın gözlerinde, Duru kendi geçmişinin yankılarını görür.
Ama her dokunuş bir sır taşır, her sır biraz daha yakar.
Sevgiyle nefretin, affetmekle unutmanın sınırı bulanıklaşırken; ikisi de içlerindeki karanlıkla yüzleşmek zorunda kalır.
Bazen insan, bir başkasında kendini arar.
Bazen bir isim, bütün bir hayatın ağırlığını taşır.
Ve bazen, en sessiz hikâyeler en derin çığlıkları saklar