Paranoja Stories

Psycholog kryminalny Wiktor Banach balansuje na granicy załamania nerwowego, dręczony przez chroniczną bezsenność, uzależnienie od leków i powracające halucynacje - Cień, zjawę, którą widzi od czasu zaginięcia jego siostry, Maji. Gdy w Krakowie dochodzi do serii rytualnych "zniknięć" zamożnych kobiet, sprawa zostaje zignorowana przez policję. Wiktor natrafia na kluczowy trop: wszystkie ofiary były związane z ekskluzywną grupą terapeutyczną o nazwie "Krąg Orfeusza" i jej charyzmatycznym liderem - Dyrektorem. Co gorsza, Wiktor odkrywa, że ten sam kultowy symbol - Uroboros - pojawiał się w aktach zaginionej Maji sprzed dziesięciu lat. Niezdolny do działania w granicach prawa i zdesperowany, by udowodnić, że Dyrektor jest seryjnym manipulatorem, Wiktor musi posunąć się do ostateczności: zinfiltrować Krąg Orfeusza. Celowo inscenizuje publiczne załamanie, by Dyrektor uznał go za idealnego, złamanego kandydata. Rozpoczyna się niebezpieczna gra. Dyrektor, który celowo wzmacnia halucynacje Wiktora chemicznymi środkami i przekonuje go, że Cień jest "darem", pociąga go coraz głębiej w swój "Cykl". Samotny i zdradzony (lub przekonany o zdradzie) przez Komisarza Wróbla, Wiktor musi stoczyć walkę nie tylko z psychopatą, ale przede wszystkim z własnym umysłem. Czy Wiktor odnajdzie dowody na manipulacje i demaskację Dyrektora, zanim sam stanie się kolejną ofiarą "Odrodzenia"? A jeśli Cień jest prawdą, jak odróżnić go od czystego szaleństwa?

Kolejny zwykły dzień w dniu pracownika biurowego, ale dlaczego wszystko staje na głowię? Czemu nic nie jest jak powinno? Skoro wszystko staje na głowię to ja musze robić swoje. To oni mają problem nie ja!

"Nocny prześladowca" to wiersz, który powstał w nocy z 24/25 sierpnia 2017roku. Rodził się pojedynczymi wersami w mej głowie, kiedy to kolejny raz mierzyłem się ze swoimi Demonami. Po ciemku spisany jako pojedyncze wersy, słowa, myśli, ukształtowany i dokończony nad ranem. Wiersz ten opowiada o Nocnym prześladowcy, który jest niezwykle uparty, chciwy, brutalny. Poza tym, mocuje się do człowieka za pomocą bardzo mocnego i trwałego kleju. Zapraszam do lektury.

Główna bohaterka z początku wydaje się zaczytaną z kryminałach emo-girl, ale z czasem wraz z biegiem wydarzeń, wychodzi jej "charakterek" oraz zadziorność i czarny humor. Wszystko zaczyna się od zwykłej wiadomości. Z czasem prześladowca coraz bardziej daje się we znaki dziewczynie. Ta z kolei stara się dociec, kim jest stalker oraz czego od niej chce. Z czasem zaczyna wpadać w paranoje. Czy pozna w końcu prawdę? [ Początek mocno zamulony. Ma za zadanie pokazać świat z punktu widzenia głównej bohaterki. ]

-Nie pozwól mi zniknąć! Choć wiem, że jestem skończony. To dalej chce być znany przez ciebie. -Jestem przerażony swoim własnym wizerunkiem. Przerażony swoją własna niedojrzałością. Przerażony nawet tym, że strach może być przyczyną mojej śmierci. Strach prowadzi do lęku, a lęk do obsesji, obsesja do paranoi paranoja do śmierci. -Nie wiem również dlaczego zostawiłeś mnie samego, pośród tych klonów tak nie podobnych do siebie a takich samych. Zapomniałeś o mnie a ja nie zwątpiłem. Stałem się bezużyteczny, bez ciebie jestem nikim. Wróć, przytul jak za dawnych lat, które są zamknięte za bramami przeszłości. Ktoś mi mówi, że rozdział z tobą w moim życiu jest skończony, że już nie powróci i żebym zaczął żyć teraz a nie kiedyś. Kiedyś kiedy jeszcze byłeś zazwyczaj po mojej prawicy. I kiedy pomagałeś w wyborach, kiedy zawsze mnie wspierałeś. Teraz jestem sam ze swą psychiką, która już nie istnieje. Zniknęła, wyparowała bez słowa niczym ty. He dziwne trochę, że znikła wtedy kiedy ty. Zabawne. - Sam pośród drzew, łkających kor drzew. Liści spadających depresyjnie kruszących, kruchych niczym moje życie bez ciebie Josh......

Śmierdząca, brzydka poezja, przepełniona patosem, która myśli, że ma coś do powiedzenia.

.

Rzeczywistość, żaden „inny" świat, a jednak widzę rozmazane postacie, słyszę nieludzkie głosy. Czy to co się dzieje jest prawdziwe? Czy to jakaś symulacja?

Filluar më: 23/02/2020 Përfunduar më: