Psikoloji Stories

"Güzel ve Çirkin'in hikayesini biliyor musun?" diye sordum elinde tuttuğu güle bakarken. Böyle bir şey sormamı beklemediği yüzündeki ifadeden belli olsa da bozuntuya vermedi. "Elbette biliyorum, neden soruyorsun?" Bakışlarım ilkin mavi gözlerine kaysa da onları tekrardan güle indirdim. "Umutsuzluğa kapıldığım anlarda aklıma Çirkin geliyor." Ne diyeceğimi merak ettiğinden olsa gerek yanıma çömeldi. "Kendimi onun gibi hissediyorum, sanki lanetlenmişim gibi. Tabii, kastettiğim dış görünüş değil yaşadığım onca şey beni resmen kirlettiğinden lanetlenmiş hissediyorum. Bazen, 'Kimse beni bu halimle sevemez.' diye düşünüyorum. Gözlerim o kadar ağır şeylere şahit oldu ki ben bile onları sevmezken bir başkasından sevmesini bekleyemem." Elindeki gülün kadifemsi yapraklarına hafifçe dokundu. "Hikayedeki Çirkin'in aşık olduğu kız onu severse büyü bozulacakmış. Aksi taktirde hayatının sonuna kadar çirkin bir canavar olarak kalacakmış. Yıllar geçtikçe prens yavaş yavaş tüm umudunu yitirmiş. Sonuçta çirkin bir canavarı sevmeyi kim ister ki?" Sözlerimi bitirdiğimde "Çirkin olan tek şey lanet, seni lanetleyenler." dedi. "Güzel onu canavar olmasına rağmen sevdi. Çünkü korkutucu görüntüsünün ardında saklanan kırılgan ve şefkate aç kalbini gördü, Ceylin." Biraz bekledikten sonra devam etti. "Çirkin de sevileceğine inanmıyordu fakat asıl mesele şu, o canavarın arkasındaki saf ruhu birinin görmesine izin verecek misin?" Kapak Tasarımı: @semrasyy

Esin, annesinin ölümünden kalan derin boşlukla; Umut, kaybettiği hayatın sessizliğiyle baş etmeye çalışırken yolları kesişir. Zor zamanlarda kurulan bağlar, en derin yaraları gerçekten iyileştirebilir mi? Bu, kayıpların gölgesinde ilerleyen; kırılganlıkla cesaretin iç içe geçtiği bir yolculuğun hikâyesi. Her adımda geçmişin izleriyle yüzleşen iki yalnız ruh, geleceğe dair yeni anlamlar arar. Ve bu yol, nerede biteceği bilinmeyen, yaşanacaklarla şekillenen bir serüvendir. Yıkılmış hayatların içinde hâlâ ışık arayanlar için... Bu hikâye, senin hikâyen olabilir.

berk'in psikologu olduğu hasta, aybike'nin de müvekkili olmak zorundaydı. başka seçenekleri yoktu.

Trabzon'un hırçın rüzgârı, sadece denizi değil, insanların kaderini de savuruyordu. Zehra, çocukluğunda tanık olduğu o gecenin izini hiçbir zaman silemedi. Bir kurşun, bir çığlık ve ardından çöken sessizliğin tüm bedelini ödemek zorunda kalan küçük kız, şimdi yıllar sonra o sessizliğin yeniden yankılanmasına sebep oluyor. Köklere, kan bağına, ihanete ve yasak bir sevdaya uzanan bir sır açığa çıkmak üzereyken Zehra'nın gücü buna yetmez. Her şeyin ardından tekrar, büyümüş haliyle Karadeniz'e dönen Zehra, asla eski mutluluğunu bulamaz oldu.

kaybolan,kendini arayan bir adamın hikayesi

Birbirine düşman olan bu iki sınıf yaşanan bazı tatsız olaylar sonrası düşmanlıklarının ateşini iyice körükleyen sınıf birbirine şakaları artık tat kaçırmaya başladı dahada çok artık birbirine ciddi ciddi zarar vermeye başladılar ama sonra öyle bir düşman geldi ki başlarına bu iki inatçı sınıf düşmanlığı bırakmaya ve birlikte savaşmaya karar verdiler.

Peşi sıra tekrarlanan rutinlerin olduğu yaşamın, beraberinde bir yıkımın getirmesi âşikardır.

O kızın o günüyle başladı herşey ayrı ayrı düzenlendi sanki tanrı tarafından verilen ayrı bir düşünce yapısı vardı,peki yaşadıkları ve travmaları buna etkili olabilir miydi?

Saçma

If you read me, it means you're mentally ill:)

Köpeklerden nefret eden ve yazlık sahiplerinin aradığı kişi.

Bu içerik tamamen insan psikolojisi ile alakalıdır. Olağan üstü hiçbir karakter yoktur.

yalnızlık neydi? insana neyi hissettiriyordu? bir şarkı sözü müydü ya da onlarca insanın içinde kaybolmak mıydı? içinde birikmiş onlarca söz, kafanda dönen yüzlerce düşünce miydi? ben Gece... o kadar yalnızım ki, gökyüzündeki yıldızlar bile beni aydınlatmıyor. söyleyecek çok şeyim var ama içimde birikiyor...

Zaman dörtnala koşarken biz nallarını çaktığımızı fark etmeden, büyük bir hızla ilerliyoruz. Kara deliğe çekilen yıldızlar gibi yutuluyoruz bir boşlukta. Hiçliğe karşı savaşmayı göze alamayan, alışılmış hayatlarımız ve konforlu sandığımız, o küçük yaşam alanlarımızın içinde savruluyoruz. Ağzımızda ise hep aynı tat, alışılmışlık.. bu hayatın bize sunduğu sıkıcı düzene alışmışız, karşı gelmeyi düşünmemiş, Kabul etmişiz. En kötüsü de kabul edişimizin farkında olup yinede devam etmişiz. Yani, baştan yenilmeyi seçmişiz.

Zorlukların içinde kalakalmıştı yapayalnız kadın

Herkes pes etmiş üzereyken Aras'ın sesi karanlık geceye bir yıldırım gibi düştü "Ruhumuzu özgür kılmak için bir savaşa girdik ve bu savaştan özgür olarak çıkacağız sadece inanın"

Tanıdığım en şiirsel kadına.

40 Gün... Çeşitli işlenceler. Bir hayatın son buluşu. Kötünün kötü olmayı kendinin istediği hayat. Aşkın takıntıya döndüğü o hikaye. Alice Sönmez'in ani kaçırılışı ardından gece vakti bir sokak ortasında baygın bulundu ve vücudunun aldığı yaralar dışında hamile olduğu ortaya çıktı. Genç kadının bütün çevresi ona yardım ediyor olsada onun dışında kimse ona bunları yapan kişiyi bilmiyordu. Ben Alice ve bu benim hayatımı kararış hikayesi.