Pustka Stories

Nic nie znaczę. Jestem nikim. Żyję w pustce.

Gdzie starzy przyjaciele prawie zapominają o tym jak pachną, mimo, że siedzą w jednej ławce. ©_Madame; marzec 2021r.

Czytając wszystkie romanse i literaturę piękną zastanawiałam się nad miłością nie jednokrotnie. Gdyby ktoś zapytał kogo kocham najbardziej, druga osoba liczyłaby że powiem kogo dokładniej, tak na prawdę nigdy nie było takiej osoby.. nie zapowiadało by się również aby się znalazła..

Opis moich przemyśleń

-Czym jest życie? - Nie wiem - Odpowiedział chłopak. Dziewczyna tylko położyła się na trawie i zamknęła oczy

Historia Chłopaka, który stracił swoją dziewczynę w wypadku samochodowym. Daniel traci zapał do życia i zaczyna stwarzać problemy, a w dodatku przeszłość, która nie była doskonała wraca do niego nieoczekiwanie...

Dni mijają, a ja czuję, jak coś we mnie umiera.

Czuję pustkę. Moje oczy straciły swój dawny blask. Leżę i spoglądam gdzieś w głęboką dal. Każdego wieczoru proszę, by opatrzność zgotowała lepsze życie. Czy moje modły się spełnią? Pozostaje jedynie wiara, że świat nie jest aż tak okrutny.

Nikomu obce nie jest słowo śmierć. Kojarzy się z utratą kogoś bliskiego. Ze zniknięciem na zawsze. Jednak co czuje coś lub ktoś, kto musi wziąć się za tą brudną robotę i zabrać ze sobą duszę? Za dotykiem śmierci umierają ludzie, rośliny, czy też zwierzęta. Tam na dole nie cierpią tylko poszkodowani. Śmierć również się męczy. Żyje w samotności nie mogąc tego zmienić. Mroczna postać, płci męskiej pragnie tylko poczuć cokolwiek innego niż pustka, bezsilność, obojętność. Niestety dany mu dar niszczenia skutecznie mu to utrudnia, a wręcz uniemożliwia. Okładka - @pseudolis123

Kiedy Harper miała osiemnaście lat, jej świat rozpadł się na kawałki. Po pół roku burzliwego związku, który wydawał się jak bajka, wszystko nagle zmieniło się. Rozstanie było bolesne, ale jeszcze trudniejsze było to, że większość ich wspólnych znajomych stanęła po stronie byłego chłopaka Harper. Harper musiała stawić czoła konsekwencjom tego rozstania, czując się samotna i zrozpaczona, gdy ludzie, którym ufała, odwrócili się od niej. Jednak gdy próbowała odbudować swoje życie, odkryła, że niektóre rany goją się wolniej niż inne. Walka z bólem i zagubieniem stawała się jej codziennością, a odzyskanie zaufania społeczności, która wcześniej była dla niej drugą rodziną, wydawało się niemożliwe. Ale życie miało dla Harper jeszcze jedną niespodziankę. Gdy po cichu próbowała skleić swoje serce, odkryła, że jej były partner prowadził podwójne życie, ukrywając przed wszystkimi swoje tajemnice. Wkrótce Harper zaczynała odkrywać prawdę, która odmieniała jej postrzeganie nie tylko samej siebie, ale i otaczającego ją świata.

"Nocny prześladowca" to wiersz, który powstał w nocy z 24/25 sierpnia 2017roku. Rodził się pojedynczymi wersami w mej głowie, kiedy to kolejny raz mierzyłem się ze swoimi Demonami. Po ciemku spisany jako pojedyncze wersy, słowa, myśli, ukształtowany i dokończony nad ranem. Wiersz ten opowiada o Nocnym prześladowcy, który jest niezwykle uparty, chciwy, brutalny. Poza tym, mocuje się do człowieka za pomocą bardzo mocnego i trwałego kleju. Zapraszam do lektury.

Los nigdy nie był dla niego łaskaw... postanowił go zatem odmienić.

"Teraz, gdy po wszystkim wszystko stało się niczym" łącznie ze mną, ponieważ co to za osoba, która żyje przeszłością nie może ruszyć dalej ciągle błąka się po tej historii stale szukając wyjaśnienia i wie, że jest to nie do wykonania.

To... Hm... Jak ktoś chce poczytać coś smutnego to tu XD często jestem smutna właściwie większość żucia ale dobra mniejsza jak chcesz to czytaj

Była szczęśliwa. 02.06 odmienił jej życie i od tamtego czasu jedynie istniała.

wszystko i nic

"Chciał być najlepszy, a co za tym szło? Musiał pozbyć się zbędnego balastu, jakim byli bliscy znajomi i iść dalej nie zważając na to co będzie musiał odrzucić. Cel miał uświęcić środki. " "Drzewa, które o tej porze roku mieniły się odcieniami złota, czerwieni i brązu nagle stały się szare. Uczucie porównywalne do zakręcanego powoli kranu. Jego właśnie został odłączony od wody. Jak ptak z powyrywanymi piórami. Zbyt ciężki kamień, żeby puścić nim ,,kaczki", który upadł na samo dno. Zatonięty statek. Kropla spadająca na suchą ziemię. Ścięte kłosy zbóż. Jak... próżnia. Oddzielony od innych."

Co byście zrobili, gdybyście nagle obudzili się i nic nie pamiętali? Jedyne co pamiętacie to zdarzenia sprzed kilku lat i wiecie o tym, a w koło wszyscy cię znają. Strach, pustka, niezrozumienie - próba przypomnienia sobie choćby jednej dobrej rzeczy. Te emocje towarzyszą mi, straciłam pamięć - nie wiem jak, nie wiem gdzie... *historia nie jest prawdziwa.