mssssemery
He's an engineering student - steady, logical, the kind of man who treats life like a formula he can solve. And then there's me - an education student who believes that love isn't something you compute, it's something you feel. Yung tipong kahit masaktan ka, basta totoo, worth it.
Minahal ko siya sa paraang hindi kayang ipaliwanag ng kahit anong equation. I gave him everything - time, effort, patience - hoping he'd see that not everything broken needs fixing... some just need understanding. Pero siya, he kept building walls, while I kept trying to reach him.
Akala ko kaya kong turuan siya kung ano ang ibig sabihin ng pagmamahal. Akala ko ako yung magiging exception - yung hindi niya kailangang i-analyze. Pero mali pala. Kasi kahit gaano katibay ang foundation, bumibigay rin kapag mag-isa ka lang na lumalaban.
In the end, hindi ko siya nawala sa ibang tao. Nawala siya dahil mas pinili niyang intindihin ang mundo, kaysa maramdaman ako. And maybe that's the saddest part - kasi minsan, love isn't meant to be solve, it's meant to be felt.