Więź dzieła

You?

Pewna dziewczyna o imieniu Elaine zakochana w koniach ćwiczyła jazdę konną w stajni Agmaya. Dotychczas nie miała własnego konia i jeździła na koniu swojej nauczycielki Megan. Koń ten nazywał się Uran. Na urodziny rodzice Elaine kupili jej swojego pierwszego konia. Nazwała go Dream gdyż marzyła o własnym koniu. Okazało się, że koń jest magiczny co przyswoiło Elaine dużej ilości problemów.

W jej 15 urodziny wszystko się zmieni kiedy pozna pewnego wampira... A po tem wilkolaka, który okaże się być jej przeznaczonym... Kogo wybierze?

-Nie można zdobyć serca jednym tańcem. - Ale można sercem zdobyć jeden taniec. - Jeden? - Czy to nie zbyt wysoka cena jak za jeden taniec? - Taniec, który może trwać wiecznie. - Dlatego właśnie muszę odmówić. - Elizo, taniec to nie pocałunek. Nie musi nas coś łączyć, żebyśmy mogli zatańczyć. - Pocałunki też są fałszywe. - Dlatego proszę cię o jeden taniec, nie wymaga on od nas żadnych poświęceń. - W takim razie ty musisz być ich pełen. Każdy pocałunek jest poświęceniem i niesie zobowiązania. - Masz rację. - Złapał mnie za rękę i zaplótł ze swoją. Jego oczy były tak głębokie, gdy patrzył prosto w moje. Po chwili odsunął się, robiąc krok w tył. - You are too beautiful to dance with me. - Co? -W głowie miałam ogromny mętlik. - Jesteś zbyt piękna by ze mną zatańczyć. * * * Gorąca Chorwacja, pierwsza miłość, tak pełna niepewności i zaprzeczeń... Nastolatka zagubiona we własnym świecie, bez wiary w miłość. Chłopak ze zranionym sercem, bez nadziei na lepszą przyszłość. Różni ich zbyt wiele, setki kilometrów, lecz jedno lato, jedno spojrzenie, jeden taniec mogą zmienić wszystko...

W zamierzchłej epoce beztroskiego dzieciństwa Gwiazdka zawsze była wyjątkowym wydarzeniem. Chociaż nie do końca rozumiałam sensu i celu tej szaleńczej świątecznej gorączki to i tak chętnie uczestniczyłam w tym corocznym pędzie. Za wszelką cenę starałam się być pomocną i użyteczną, ale pewnie, pomimo że nikt nie mówił tego głośno, wszystkim troszkę przeszkadzałam swoim niezmordowanym brykaniem po mieszkaniu do taktu kolędowych hitów płynących z radiowego odbiornika. Nic nie mogłam poradzić, iż te przygotowania, gwar i ogólne zamieszanie były czymś niezwykle egzotycznym oraz ekscytującym. W domu dużo mniej lub bardziej znanych krewnych, telefon stacjonarny nieustannie na przemian dzwoni albo jest zajęty, pilot od TV wciąż poza moim zasięgiem, łazienkę permanentnie okupują ciotki, kuzynki, teściowe poprawiające makijaż i uczesanie do ostatniej chwili, na około wesołe świergotanie najmłodszych, pierwsze wesołe wigilijne toasty wujków i dziadków przy suto zastawionym stole i niekontrolowanie pałętające się dookoła sierściuchy. Ach byłabym zapomniała o nieustraszonej babci, seniorce rodu, która wydając niekończące się dyspozycje oraz polecenia choć częściowo próbowała zapanować nad zbiorowym rozluźnieniem i rozpasaniem. Super sprawa widzieć rozemocjonowaną Tereskę w akcji. Podobali mi się liczni goście, hałas, wielgachny iglak oraz stosik prezentów pod nim, ale najlepsze było, że tego jednego jedynego dnia rodzice odwieszali bokserskie rękawice do szafy i uśmiechnięci składali sobie życzenia, by później zgodnie zasiąść do wspólnego posiłku z resztą familii. Nareszcie bez kłótni, wyzwisk czy awantur niestety tylko udawali szczęśliwych...

Kto powiedział, że życie siedemnastolatki jest łatwe?

jest to coś randomowego, ale chcę się podzielić własnymi uczuciami. nie jest to coś profesjonalnego, to po prostu tylko moje emocje na jakieś stronce. ~ huhuiio

Historia o życiu, które nikogo nie szczędzi. Historia o przetrwaniu w świecie, w którym nie wszyscy rozumieją co to znaczy ból. Historia o nadziei, która wystawiana jest na wiele prób. Historia o więzi, jaka może powstać między dwojgiem ludzi.

Chcę ci opowiedzieć jak dostałam strzał miłości, a między innymi zyskałam przyjaciela. Miłego czytania. -Stars ~Amelusiek212

Za górami, za lasami, daleko w niezmierzonej ludzką stopą puszczy żyła sobie pewna dziewczyna. Ci którzy ją znali, dobrze wiedzieli o jej niecodziennej przypadłości. Urodzona w wilczej rodzinie nie odziedziczyła szlachetnego genu. Wszystko w niej zdawało się być ludzkie, a jedyną zwierzęcą cechą były wyjątkowo złociste, nawet jak na wilka, oczy. Poza tym była niesamowicie niezdarna, a jej dwie lewe ręce dawały o sobie znać w najmniej pożądanych momentach. Wśród wilczej społeczności znana była jako fajtłapa, na której nie można polegać. Tą dziewczyną byłam ja. Miałam jednak sekret, o którym wiedzieli tylko najbliżsi. Dar, który po części rekompensował moją odmienność. Miał on jednak dużo większe znaczenie niż ktokolwiek mógłby przypuszczać...

Chciałam stworzyć troje bohaterów.. I opisać tą historie inaczej, dramatycznie.. Ale dlaczego nie powiedzieć wam prawdy? Dlaczego tworzyć coś co nie istnieje? To jest prawda, każde słowo i gest jest prawdą.. Kiedy przyjaźń uzależnia tak, ze nawet obojętność nie wygra..

"Miłość to stan w którym wiesz że bez tej drugiej osoby nie możesz już żyć." "Kocha się za nic. Kocha się uśmiech a nie za uśmiech, kocha się ją tylko za to że jest" Mircza Starfire od prawie ośmiu lat bezskutecznie szuka swojej oblubienicy. Nie pomogła mu nawet Wilcza Akademia gdzie większość wilkołaków odnajduje swoje przeznaczone. Gdy więc podczas balu maskowego spotyka dziewczynę dla której jego serce dosłownie chce wyrwać się z piersi jest prze szczęśliwy. Jest tylko jeden problem - Mircza zna jedynie imię dziewczyny a ona sama ucieka z każdego balu zawsze o północy. Kim naprawdę jest tajemnicza Bella i czy Mirczy uda się zdobyć jej uczucie? II część "Wilczych Opowieści" Książka będzie pisana po zakończeniu "Wilczego Księżyca".

Beatrycze nie miała lekkiego życia. Osierocona przez matkę i porzucona przez ojca, wychowywała się pod dachem okrutnej ciotki. Na kilka tygodni przed jej osiemnastymi urodzinami i wyczekaną ucieczką od pokręconego życia Beatrycze i jej ciotka wprowadzają się do nowego domu. Na sennych przedmieściach dziewczyna poznaje Adama - chłopaka, który jakby wyszedł z jej snów. Jednak Beatrycze nie jest pewna, czy może mu ufać - i każdy kolejny dzień skazuje ją na rozdarcie pomiędzy porywami serca a chłodnym rozsądkiem. Czy cokolwiek jeszcze może być w porządku?

Tom Riddle - Najlepszy uczeń w szkole, pupilek Slughorna i obiekt westchnień wszystkich dziewczyn. Ariada Moore - Dziewczyna ideał, wszyscy uważają że ma idealne życie ale czy na pewno?

-A co jak wam coś zrobi??!! CO JAK NIE ZDOŁAM WAS OCHRONIĆ??!! -Krzyczałam jedynie capsolckiem na ich głupią decyzje podczas gdy po moich policzkach spływały coraz szybciej łzy. Nic nie mogłam zrobić więcej... Tylko próbować ich przekonać pieprzoną wiadomością że to nie jest właściwe wyjście nie będąc pewną czy i to wyjdzie... Byłam bezsilna.

Książka opisuje więź dziewczyny ze stajennym koniem który nie długo ma iść na rzeź. Bohaterka próbuję porozmawiać z właścicielem aby tego nie robił ale on się nie zgadza, tłumaczy że ma za mało pieniędzy aby utrzymać wszystkie konie a on ma nie zadowalający rodowód. Dziewczyna jest załamana bo koniem się zajmowała od źrebaka więc jest zmuszona do najgorszego... Książkę piszę z perspektywy Lisy!

Historia zaczyna się w dwóch różnych miejscach. Paskal i Ari (tytułowa Maki) postanawiają zagrać w grę. Jednakże, do powieści wkracza YoloTaube - przyjaciel Ari. Dołączają do voice-chatu i wtedy zaczyna się cała historia. pozdrawiam team naks - kocham was misiaki <4

Lauren Smith to 17 letnia blondynka o ujmującym spojrzeniu. Pomimo złej sytuacji pieniężnej swoich rodziców, dzielnie walczy do realizacji swoich marzeń. Pracuję jako stajenna w zamian za 45 minutowy trening raz w tygodniu, na starym koniu szkółkowym- Helen. Cieszy się każdą chwilą spędzoną wśród koni, jednak z trudnością próbuje pogodzić szkołę z jej pasją. Gdy właścicielka stajni- Kheriana Red, kupuje nowego konia za niewielką sumę pieniędzy, wyobraża sobie jak niebieskooki, wysportowany gniadosz wygrywa masę zawodów z nagrodami pieniężnymi. Jednak, gdy zdaję sobie sprawę z popełnionego błędu, stara się jak najszybciej sprzedać zwierzę. Jednak Lauren staje jej na drodze, próbując przekonać do siebie agresywnego konia - zawalając przy tym szkołę.

fragment: "Z głośników gwałtownie i głośno uderza muzyka. Światło mruga do mnie intensywną czerwienią. Prawie zalotnie. Niemal nienachalnie. Wchodzę tam, bliżej ciebie. Ciasno. Tyle dusz przyszło do sztucznego ukołysania No dalej, maleńkie. No dalej, adamy i ewy, dzień w dzień rzygające rzeczywistością. Chodźcie, a wprawię was w stan permanentnej radości. Nie bójcie się podejść. Nie bójcie się zatracić. Tyle dusz, wpisanych na listę wielkomiejskiego zbawienia."