druuxwq
"Bazen en derin yarayı, hiçbir şey yapmayanlar açar."
Defne Karaca, yeni okulunda yalnızlığı seçmişti. Sessizliğin ardında taşıdığı geçmişiyle, kimseye görünmeden geçip gitmeye çalışıyordu. Ama bazı bakışlar vardır, seni sustuğun yerde bile çözüverir.
Baran Vural, herkesin dinlediği ama kendini susturduğu bir çocuk. Defne'ye ilk bakışı merak, ikinci bakışı dikkat, üçüncüsü ise bir sınavdı. Ama o gün, sınıfta olanlar karşısında sessiz kalışı... her şeyi değiştirdi.
Çünkü Defne yalnızca zorbalığa uğramadı.
Aynı zamanda izlenip hiçbir şey yapılmamasının ne kadar acıttığını da öğrendi.
Ve şimdi, söz söylemeyen herkesin sesi olmaya karar verdi.
"Bu, suskun bir kızla susmayı alışkanlık edinmiş bir çocuğun; sessizlikle sınandığı, zorbalığın sadece bağırarak değil bakarak da yapıldığı bir hikâye."