Zorluk Stories

"Sen harbi uğursuzsun. Bir şeye de burnunu sokmadan durmadın demi duramadınn!!" Hastane koridorunda onun sesi yankılanıyordu bütün herkes bize çevirmişti bakışlarını "Ulan o benim tek ailemdi be her şeyimdi elimden her şeyin alınmasına sen ve o kucağında ki bebek sebep oldu. Ama onu benden alan ne uğursuz bebeği ne de seni görmek istemiyorum hayatımda istemiyorum !" "Mert o ikinizin bebeği daha çok küçük doğar doğmaz annesiz kaldı bir de babasız mı kalsın bizim çocukken yaşadıklarımızı bu bebeğe de mi yaşattıracaksın." Ağlamaktan şişmiş gözlerimle şimdi avazım çıktığı kadar bende bağırıyordum. "Biliyomusun hilal ne yaşayacağınız ,ne yaşadığınız umrumda değil ben yokum." Demesiyle arkasını hışımla dönüp gitmesi bir oldu. "O nefret ettiğin babandan şimdi ne farkın kaldı söylesene. İlk zorlukta çekip gitmekte ne" Adımları yavaşlar gibi olsa da durmadı hastaneden çıktı gitti. Ben ve daha dün doğmuş bebek kalakaldık yine yapayalnız ,tek başımıza...

Hayatımın anlamı olan kuzenime adıyorum bu kitabı.

Aralarındaki nefret en büyük bağlarıydı, belkide bu yüzden sonsuza kadar birbirlerinden kopamayacaklardı.

"Oluru yok diyorsun yani." dedi alaylı sesiyle. fakat bu alaylı hali, hissettiği hüznü belli etmemek içindi. "Yok." dedi esmer olan. Çatallaşmış sesi bunun onun için ne kadar zor olduğunu açıklamaya yeterdi. "Neden ikimizde erkeğiz diye mi?" "Hayır." "Neden o zaman?" "Çünkü biz seninle ülkenin doğusuyla batısıyız. Çünkü biz farklı kültürlerin, farklı coğrafyaların çocuklarıyız. Çünkü biz yıllardır bitmeyen bir kavganın bitmeye mahkûm aşkıyız. Olmaz Bartu olmaz."

Hikaye 1940 larda Nazi soykırımının yaklaşmakta olduğu Macaristan'da geçiyor. Gerçekten azmedilip tutkuyla bağlanıldığında nelerin başarılabileciğini anlatan bir hayat hikayesi...

Bu bir seridir.Bölüm bölüm düşüncelerimi,hissettiklerimi anlatmak istediğim bir seri.

BİR İŞÇİNİN, BABANIN, İNSANIN YAŞAMAYA DEVAM ETMEYE ÇALIŞMA ÖYKÜSÜ