"Sonra... Pişmanlık kapladı şereften yoksun insanları. Karakterlere işlendi, sana tecavüz de etse, tecavüzcüne aşık olabileceğin. Size yemin ederim psikolog hanım, şimdi, şu dakika beni bu hale getiren sıfat çıksa karşıma, gözleri gözlerime değse arzu dikilmiş olmasa bakışlarına, pişmanlıkla kavrulsa; aşık olmayı bırak, bir an bile düşünmeden öldürürüm onu. Boğazına düğümlenen son nefesi fazla görürüm ona. O zaman, hiç düşünmeden aşkı vereme bulayan insanların kalemlerinden dökülen yazılara hayranlık beslerken, şimdi bırakın hayranlık beslemeyi okuduğum her bir kelimenin azabına düşüyorum."