"Ben artık ay gibi parlamak istemiyorum." Dedim burukça. "Niye" "Çünkü yıldız gibi parlamak istiyorum." "Bak.." dedi elini yanağıma koyup. "Sakın yıldız gibi parlmak isteme." "Nedenmiş o?" Deyip kızarcasına baktım suratına. "Çünkü yıldızlardan birsürü var. Ve genelde yıldızlar çok nankör oluyorlar. Bir kere beğendin mi hemen kayıp gidiyorlar. Ama.. ama Aydan yanlızca bir tane var ve parıltısı bütün yıldızları arkasında bırakacak kadar güzel Ayliz'im." Dediğinde ilk defa birşeyi fark ettim. "İsmimi ve anlamını bu kadar seveceğimi hiç düşünmemiştim." Dediğimde anlımı sıkıca öptü.All Rights Reserved