GİTMEME İZİN VERME (KLAUS&CAROLİNE) ASKIDA

Kadın arabanın sağ koltuğuna büyük çantayı bıraktı. İçerisinde bembeyaz bir kıyafet vardı. Gözlerini ondan alamıyordu. Sakinleşmeye çalıştı. Bu kadar heyecanlanacağını hiç tahmin etmemişti. Ellerini kıyafetin üzerine koydu. Bir yandan da direksiyona hakim olmaya çalışıyordu.

"Birkaç saat... Sadece birkaç saat kaldı." Tekrar sağ taraftaki elbiseye baktı. Elbisenin kendisine yakışıp yakışmayacağını merak ediyordu. Bir an için kendisini içerisinde hayal etmeye çalıştı. Klaus onun beyaz giymesinden çok hoşlanıyordu. Yüzünde gülümsemeyle tekrar yola baktı. Ancak yola bakmak için çok geç kalmıştı...

Caroline gözlerini açtığında tüm vücudu acı içerisindeydi. Ellerinde baskı hissediyordu. Eline bakmaya çalıştı ancak o kıpırdattıkça elindeki baskı artıyordu. Boğuk bir ses duydu.

"Ah, Hayley! Şükürler olsun. Uyanamayacağından o kadar korkuyordum ki..." Hayley? Caroline karşısındaki olağanüstü yakışıklı erkeğin kendisine neden öyle seslendiğini anlamamıştı. Elini zorlanarak da olsa erkeğin elinden çekti. Ancak kendi vücudunda garip bir şeyler vardı. Ten rengi daha koyu, kolları daha uzundu. Neler olduğunu anlayamadan doğrulmaya çalıştı.

"Hey, kendini zorlama. Dinlenmen gerek. Ben buradayım." Adam tekrar eline sarıldı. Caroline hala neler olduğunu anlayamamıştı. Kafası karışmıştı ve acı içerisindeydi. Karşısındaki adamı dinlemeden elini tekrar çekti ve ayağa kalktı. Buradan bir an önce çıkmak istiyordu. Odanın kapısına yönelip kendisine seslenen adama dönmedi. Kapıdan çıkıp sol tarafa yöneldi. Adımları hızlıydı. Ancak önünden doktorların koşarak geçirdiği sedye kanını dondurmuştu. Sedyede kendi altın sarısı saçlarını gördü. Biçimli vücudunu ve özenle taktığı gümüş bilekliklerini... Caroline kendi bedenine, başka bir vücuttan bakıyordu.