Her yolun bir başka çıkışı olabilir. Gördüğün sürece her çıkışta başka son bekler bizi.
Peki biz neredeyiz?
Karanlık bir tepenin üzerinden izliyorum şehrin kalabalık sokaklarını. İnsanların aklından ve kalbinden geçenler gözümün önünde canlanıyor.
Bazıları umarsızca hayattan kopmuş yürürken, kimisi de planlarını düşünüyor. Ruhların ışıltısı rengarenk boyuyor gökyüzünü. İyiliklerin mis kokusu, kötülüklerin derin kederini örtmeye çalışırken; çarpıyor rüzgarın hülyalı dokunuşları tenime.
İşte o anda görüyorum almam gereken kalbi.
Acı bir çığlık yükseliyor suskun sokakların kalabalığından. Son nefesine yaklaşırken durmayı hayal ediyor kor gibi yanan kalp. Sonra gözlerimiz buluşuyor, gözlerindeki endişe bana yalvarıyor. Ellerinden tutuyorum onun, kayboluyoruz sessiz tepeye doğru giden patika yolda.
.
.
.
Kısa öyküler; karanlıktan çıkan bir canavarın öpücüğü gibidir.
Stephen King