16 yaşındaydım,hayatımız pek güzel olmasada konforlu ve rahat geçiyordu taki bir silah sesine kadar.Yataktan hızlı bir şekilde doğruldum,merdivenleri ayaklarım titreyerek tedirgince iniyordum.Gördüğüm manzara karşısında ağlamak bile büyük bir başarı sayılırdı.Titreyen ellerimle ağzımı kapattım ama ağzımdan çıkan hıçkırıklar buna engel oluyordu.Annem güzel annem kanlar içinde savunmasız olarak yatıyordu peki ya babam? Ondan pek bir farkı yoktu,göğüs hizasından kanlar akıyordu.hemen yanlarına koştum. "ANNE BABA NOLUR BENİ BU ACIMASIZ DÜNYAYLA BAŞ BAŞA BIRAKMAYIN YALVARIRIM NEDEN,NEDEN? "annem zorda olsa konuşmaya çalışıyordu. "Dolunay kızım güzelim benim,sana bir şey söyleyeceğim biz seni bu dünyanın kötülüklerinden arındırarak büyüttük,ama artık kendi adımlarını atma zamanın geldi babanın çok düşmanı vardı bir gün böyle olacağı belliydi abin geldiğinde ona babanın kasasına bakmasını söyle aksoy hold.." "anne baba?hayır ya hayır!" annem nefes almıyordu kalbinin atışlarını duyamıyordum babam da aynı şekilde.intimamım çok ama çok kötü olucak...