Karşısındaki insanın canını yaktıkca, kendi canı acır mı insanın?
Meriç bunu yaşıyor işte. Ailesinin intikamını almak için giriştiği bu oyunda aşka yenik düşüyor. Esila'nın gözleri, bakışı, duruşu ve ağır başlılığı etkiliyor başta Meriç'i.
Ama aşkı bile engel olamıyor Esila' ya acı çektirmesine.
Kim bilir belki intikam için değilde, aşık olmaktan korktuğu için acıtmıştır canını.....
***
"Sen aptalın tekisin Meriç! Cesur olduğunu sanıyorsun ama sen korkağın tekisin! Beni sevdiğini söyleyemeyecek kadar korkak! Ama bitti, buraya kadar, sen beni kazanamadan kaybettin Meriç."
***
-Umutlar tükendi limanı değil, gezegeni verin ateşe!
Tüm hakları saklıdır!
↓↓↓
"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle
"Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim
Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a
ldı
"Veremem....."
"Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....