Hezaren

Hayatım kum saatine hapsolmuş kum taneleri gibiydi. Dibe çöktüğüm, ölmemek için sebep aradığım zamanlar bir el tarafından o saat ters çevriliyor ve ben aynı acıları yeniden yaşıyordum.

Yağmur tozlu kaldırımları döverken öylece yürüdüm. Yürüdüm ve düşündüm. Her zaman bir yazar olmak istemiştim. Cümleleri süsleyerek satırlara dökmek, acımı mutluluğumu kâğıtlarla paylaşmak isterdim. Bir kişi dahi olsa yazdıklarımı okusun, nasıl biri olduğumu merak etsin. Hikâyelerimde yalnızlığı fark etsin, sırlarımı öğrensin, sahte bile olsa beni tanısın istemiştim. Beceremediğim onlarca şeyden biri olarak kalmıştı yazmak da. Yapamıyordum. Yakın dostları olan, yakışıklı birine âşık, zeki veya havalı bir karakter yazamıyordum. Yalnızlıkla sıvanmış, bataklık gibi acıya bulanmış, mutsuzlukla lanetlenmiş, kimsenin sevemeyeceği intihar sebebi cümleler vardı zihnimde.
*
Titreyen parmaklarımla tuttuğum sigaramı dudaklarımın arasına sıkıştırıp derin bir nefes çektim. Yan balkondan onun sesini duydum. "Çocukken büyümek en iyi seçim gibi gelirdi. Hayatına biri girer, seni tüm kötülüklerden kurtarır ve sonra mutlu son. Sonra o çocuk büyür, hayatına biri girer, hayallerinin gerçek olduğunu sanır. Ama o hayalleri sandığı kişi senden hayatını çalar. Üzülsen de bunu defalarca tekrarlarsın, gelenler hep seni senden alır gider. Gidene bakarsın, içinden gel dersin. Fakat hiçbir çaresi yok bunun ve senin için artık boştur dört mevsim."
***
Eski adı "Belalı Lise". Değiştirildi, düzenlendi. Yazar ağır biçimde Sarp Palaur hayranıdır. Kitapta şanışer şarkılarından esintiler hissedebilirsiniz.