KALBİMİN KEMİĞİ Wattys2017

Umut; uyanıkken görülen rüyadır.

Turna içinde umut böyleydi. Yaşamaktan ümidini kesmiş küçük bir kız çocuğu gibi annesine muhtaçtı.

Turna 16 yasında yaşadığı trajenik olaydan itibaren kendini odasına kapatmıştı, kimseyle ne görüşüyor nede konuşuyordu. 18 yaşına geldiği zaman ise babasını kanser'den kaybetmişti. İşte o an daha çok içine kapanık yaşamaya başlamıştı, o an tekrar küçük bir çocuk gibi dizlerini kendine çekip hıçkıra, hıçkıra dökmüştü göz yaşlarını.

Hayat ona acımamış sillesinden 2 kere acımadan vurmuştu sırtından. Babası da onu bıraktığında, dedesi kol kanat germişti. Sağ salim serhat bey ayaktaydı'da torununa sahip çıkıp koruyordu onu.

Serhat bey torununun haline içten içe üzülüyordu. Turna'yı ne kadar neşeli haliyle görmek istese de bu isteği sadece istek ve hayal olarak kalıyordu.

Kolay değildi yaşadığı olaylar anlıyordu onu ya da anlamaya çalışıyordu. Turna hem öksüz hem de yetim kalan bir kızdı ondan mutlu olmalarını beklemek bencillikti belki de.