SON BAKIŞTA AŞK
  • Membaca 3,463
  • Suara 192
  • Bagian 18
  • Membaca 3,463
  • Suara 192
  • Bagian 18
Sedang dalam proses, Awal publikasi Mar 04, 2017
"Sadece bir bakış...Söylediklerine karşılık sadece bir kere bakabildim,gökyüzü ve denizi birleştiren mavilerine...Işte o mavi bakışlar benim hayatımı kararttı. Kim sadece bir bakış için genç bir kızın hayatını karartabilirdi ki? Ama o Ali Mertoğlu'ydu,her şeyi yapabilirdi.
Kafama silah dayasa o güzel ellerine benim yüzümden silah aldı diye oturur ağlardım. Herkes onun sesini duyarken ben duyamıyorum ya,işte acısı bile tarif edilemez bunun,anca yaşanabilir...
Hani derler ya insan ne kadar acı çekerse o kadar olgunlaşır;aslımda öyle birşey yok. Insan acı çektiği zaman olgunlaşmaz,daha da çocuklaşır,başka birine ihtiyaç duyar...Onu olgunlaştıran acılar değil yalnızlıktır..."
İmkansızı olduran,aşkın ilk bakışta değil son bakışda da olabileceğini gösteren bir aşk hikayesi....
Seluruh Hak Cipta Dilindungi Undang-Undang
Daftar untuk menambahkan SON BAKIŞTA AŞK ke perpustakaan Anda dan menerima pembaruan
atau
#24hantol
Panduan Muatan
anda mungkin juga menyukai
anda mungkin juga menyukai
Slide 1 of 10
Ankara Rüzgarı / Barış Alper Yılmaz cover
𝑶𝒑𝒊𝒂 | 𝑩𝒂𝒓ış 𝑨𝒍𝒑𝒆𝒓 𝒀ı𝒍𝒎𝒂𝒛  cover
agreed marriage cover
Seen | Eren Elmalı  cover
Ihlamur Çiçeği | Eren Elmalı cover
single | tk cover
lifetime, taekook cover
YENİDEN & 𝕋𝕖𝕜𝕣𝕒𝕣 𝔼𝕥 cover
Giriftar | barış alper yılmaz cover
Pera'da Gece Yarısı cover

Ankara Rüzgarı / Barış Alper Yılmaz

24 Bagian Sedang dalam proses

"Gökalp... bizim oğlumuz. Sen onun öz babasısın." Barış'ın gözleri bir anda irileşti, sanki zaman donmuş, dünya sessizliğe gömülmüştü. İçine bir şey çarpmış gibi oldu, ne bir ses, ne bir hareket... sadece bir ağırlık. Göğsüne saplanan görünmez bir sancı gibi. Kalbi, aniden ritmini şaşırdı; ne hızlandı ne durdu, sadece derin bir sessizlikle yankılandı içindeki boşlukta. Ama artık başka bir şeydi o. Artık sadece bir çocuk değil... Barış'ın kanından, canından bir parça... içini paramparça eden o açıklamanın tam merkezindeydi. Gözleri doldu. Yanaklarına inmeyen, ama gözbebeklerinin içinde büyüyen o doluluk... yılların eksikliği, farkında olmadan duyduğu özlemin ağırlığıydı. "Benim..." dedi Barış, sesi titrek ve neredeyse duyulmazdı. Dudakları zorla oynadı, kelimeleri dışarı çıkarmak isterken titredi. "...oğlum mu?"