Diyarbakır Kırıkları

Evvel zaman içinde biz çocukken yaramazlık yaptığımızda 'sus yoksa seni pışo mehemeye veririm' diye korkuturlardı, her mahallenin nam salmış bir kabadayısının olduğu dönemde...Diyarbekirin Alipaşa mahallesinde de onurlu kabadayı Pışo Meheme, bir fenomen

Fotoğrafın dili olsa da konuşsa... en sağda yorganın altına girmiş olan belki hasta adını bilmem ama siz ona Belengaz ...... diyebilirsiniz, sediri ters çevirip oturmuşlar kimse üksekte olmak istemiyor öbürü alçakta kalır diye. Pısho Meheme biraz daha modern çizgilerde, belli ki o dönemde Adana'yı İstanbul'u diğerlerinden önce görmüş, Sağdan üçüncü Pala ..... işaret parmağı ile objektife işaret yapmış mesaj veriyor adeta 'Akıllı olun' diye, sizler bakın gayrı fotoğrafa anlatacağı başka şeyler vardır belki rahmetli Diyarbekir kırıklarının...

Kırık olmak, ama kırılmamak!*

Kim ne derse desin, kim işin neresinden hangi tarafından tutmaya gayret göstermeye çalışırsa çalışsın; ben kendi adıma belki de en sonunda söylemem gerekeni en başında söyleyeyim de "günah benden gitsin". Diyarbakır Kırıkları da kullandıkları "jargonları" da, dilleri de kendilerine hastır. Olmazsa olmazlarıdır. Ve bu sebepten muhaliftir. Ve bu baptan da batının bütün benzeri "lümpen" tiplerinden farklıdır, ayrıdır, ayrı olarak da telakki edilmek durumundadır.

Yürür geçersiniz şehrin meydanından ve kulağınıza biri, sanki bir efsaneyi anlatırmış gibi "Pışo Meheme"den söz eder. Oysa Pışo'nun dünyası ile haşır neşir olanlar bilir ki; "İstiyene santim hisabi, istiyene kökleme" ifadesi Pışo Meheme'nin Xıştıg'ının (Bıçak) öbür adıdır

"Baxçalarda eluce

Gel yanıma bû gêce

Sen sator ol ben piçax

Oturax şerab içax

Adım Evdoş'tır benım

Qafam da xoştır benim

Gelen giden qarışi

Zar bextım reştır benim..."