TEBAH

Günden güne ruhuna yeni bir yara ekleniyordu,içindeki çocuk pes etmişçesine tebessümle bekliyordu ölümün getireceği güzellikleri,birazdan diyordu, birkaç dakika birkaç saniye sonra huzur dolacak içim özgürlüğüne kavuşacak ruhum,fakat o birkaç dakikalar hızla akıp gidiyordu yine de gelmiyordu ölüm denilen illet, sanki azrailin düşmanlığını kazanmışçasına nefes almaya devam ediyordu genç kız ve aldığı her nefes ona ruhunu sömüren bir zehir olarak geri dönüyordu. Peki bu işin sonunda ne olacaktı? ruhunu sömüren zehir onu cehennem ateşiyle mi sınayacaktı,yoksa cennetin meyvelerini önüne seren birisi bulabilecekmiydi kayıp ülkesinde yatan yara dolu Arya'yı.