Hayat nefes almaya başladığımız ilk andan itibaren oluşturur kader çizgimizi.
Bedenimizden geçecek tenler,bi kalbimiz olduğunu unutturacak hatalar,o kalbe sığdıracağımız yada sığdırmaya çalışacağımız güzel duygular...
Bunlar benim hayatımda hiç bir zaman olmadı.Hatalarımı tadacak ,pişman olunacak bi hayatım olmadı.
Ben, o yalnız kalmasın diye yanına bi eş koyup yuvarlak bir fanusla kısıtladığınız küçük süs balığı .Kalbimde ,arada gelip o fanusa elini sokup balıklarla oynayan yaramaz misafir çocuğu bile yok.Beni o küçük fanusa muhtaç bırakan gözlerime perde çeken sizler varsınız.
❝Yüzünü çok sevdim, ödünç alabilir miyim?❞ dedim birden gözlerimi gözlerine dikip. Nasıl olsa bir daha karşılaşmamız pek mümkün değildi, hem bu fırsatı kaçıramazdım hem de bu cesareti bir daha bulamazdım. Ağzımdan çıkan kelimelerin anlamsızlığıyla gözlerini kırpıştırdı.
❝Anlayamadım?❞
❝Yüzün tam hayalimdeki gibi, bir günlüğüne modelim olur musun?❞
Uyarı: Küfür ve argo kelimeler içermektedir.
Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür, gerçeklikle hiçbir bağlantısı yoktur.
Slow burn bir hikayedir.
Üniversite #1 / 16.11.2024