BIR KORECANIN GÜNLÜĞÜ

Merhaba gunlugum bu ilk satirlarim..
KOREYE gitmek hep en büyük hayalimdir
Oraları gezip görmek oppamla tanışmak istiyorum ama tek sorun bazen ailem olabiliyor neden herşeye karşılar?dünya sadece onlar için donmuyorki
Herkes hayalini gerçekleştirmek ister ama benim ailem başlıca bir sorun hiç bir şeye izin vermiyorlar sürekli benle dalga geçip duruyorlar ama bu bana engel mi?
Bence engel değil bir gün oraya gideceğim ve herşeye karışan ailemi de unutacagim hayallerimi küçümseyen insanlarla aynı çatı altında yaşamak başlı başına bir eziyet belki olamayacak ama bırak olmasın dokunma zarar verme kırma o hayalim orda kalsın hep incittiniz beni güçlü olmaya çalışıyorum hayat bana hep darbe yapmış olabilir ama ben yilmayi dusunmuyorum
Belki olmayacak ama onlar bilmiyorlarki ben o hayaller sayesinde yaşıyorum. Ailem yasama mi istemiyor mu yani belki olabilir ama düşük insanlardan olma gibi bir niyetim yok ben o bts tisortlerini almak için 1 ay ac gidip geldim okula. Ailem tişört için para vermedi bende okul harcligimdan biriktirip aldım. Ablam kac kere dövdü bırak su kore yi diye ama ben bırakmadım
Babam kac kere telefonumu kırdı ama ben yine bırakmadım canım yansada devam ettim yıkılmak yok
Millet fighting👊
Orayı yaşam tarzım olarak benimsedim. Oraya göre yedim,içtim,uyudum,gezdim. 2 yıldır para biriktiriyorum oraya gitmek için aslında şöyle bir dusunuyorum da oraya gidersem döner miyim geri?
Hayir ben dönmem bir daha ora benim herseyimken oppam nefesimken ordan dönmem imkansız .