Aylardır ilk defa bu kadar yalnız hissediyordum.
Yalnız, çaresiz, acınası...
Onu kaybettiğim andaki acıyı tekrar tekrar yaşıyordum. Tam göğsümün üstüne tonlarca ağırlık bırakılmıştı adeta, boğazıma demir eller sarılmış, gözlerim bir kuşakla bağlanmıştı. Baltık Denizi'nde boğulan bir tek gemidekiler değildi o an. Bu his bir türlü geçmiyordu. Oysa insan acının giderek azalmasını ve bir anda, öylesine sıradan bir anda, tüm acının yok olmasını bekliyordu.
Kaçıp gitmek istiyordum. Bu şehirden, bu ülkeden... O denizden gidebildiğim kadar uzağa gitmek istiyordum.
Denizi, suçluyordum.
⚓️⚓️⚓️⚓️
Apollon'un Görevleri hayran kurgusudur.