Keşkelerle kendini mahvedeceksin

Keşke seni sorduklarında gözlerimden okunan bedduaları, dilimin ucunda gezinen ama intihar etmeyi bir türlü beceremeyen küfürleri görebilsen.

Sokak başında senden öğrendiğim yalanları satarken karşılaşsak keşke seninle. Seni de satsam. Para karşılığı falan değil. Böyle tam sırtından vurup, yarı yolda bırakıp kaçsam. Keşke rastlasan bana.

Sol yanımda yüzlerce saplı olan bıçakları görsen. Ve seni her düşündüğüm de yabancı bir elin o bıçaklarla yüreğimi yavaş yavaş nasıl oyduğunu izlesen keşke. O kadar bıçak darbesine rağmen hala nasıl ölmedigine hayret etsen.

Her gece başka bedenlere teslim ederken bedenimi, başkalarının nefeslerini hissederken boynumda, ben sadece senin gidiyorum derken yorduğun nefesini hatırlıyorum. Keşke bunu da hissedebilsen.

Böyle kahpelik olur mu?
Olur mu böyle zalimlik?
Ben senin teninde yeni bir ülke, yeni bir inanç kurarken ve yalnızca ben inanırken sen önce tahrik edip sonra tecavüz ettin tüm hayallerime.

Kahkahalara boğulduğunu sanarken git bir yudum suda boğul.
Mutluluktan havalara uctuğunu sanarken yerlere çakıl.
Ne zaman başını yastığa koysan kabuslarla uyan.
Odalarda ışıksız, cenazende insansız kal.

Geri gelip sakın seni affetmemi bekleme.
Bu kadar bedduayla toprak bile kabul etmeyecek seni.
Ne Hoşça kal.
Ne yolun açık olsun.
Tek istediğim
Cehennem de ateşin bol olsun