Σύντομη αλλά ηρωική η ζωή της Αθηνάς Χατζηεσμέρ, που δολοφονήθηκε στην ηλικία των δεκαεφτά ετών. Παιδί προσφύγων, έμενε στα Νέα Γερμανικά Σφαγεία, σε ένα φτωχικό σπίτι και παρά την φτώχεια έζησε όσα θα μπορούσε να ζήσει ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.
Μέχρι που ξέσπασε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του '40.
Η ίδια εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και έγινε μαχήτρια. Μέχρι που την κατέδοσαν και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς το 1944, δέκα μέρες πριν την απελευθέρωση.
Στη σύντομη ζωή της ένιωσε τις χαρές του έρωτα, την ανάγκη του ανθρώπου για ελευθερία και θέριεψε το πάθος της για την ζωή.
"Έρχεται η απελευθέρωση, σιμώνει! Και τότε στα γαλάζια ταμπελάκια των δρόμων θα μπουν τα ονόματα των δικών μας ηρώων. Οδός Ηλέκτρα Αποστόλου, οδός Νικολάου Σουκατζίδη, οδός Γιάννη Ιωακειμίδη ετών 17. Και σαν περάσει λίγος καιρός ακόμη θα αλλάξουν κι αυτά μαζί με ολάκερο τον κόσμο. Ανάγκη για ήρωες δεν θα υπάρχει πια. Τα παιδιά θα παίζουν μπάλα στη συμβολή των δρόμων ευτυχίας και λαού."
(Απόσπασμα από τον θεατρικό μονόλογο: Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17)
Διαφάνι Θεσσαλίας, 1943
Ένα τραγικό γεγονός αλλάζει τα πάντα στις ζωές της οικογένειας Σταμίρη.
Τρεις αδερφές, μια φιλία, ένας έρωτας και ένα μυστικό.
Δυο μητέρες που έφυγαν νωρίς.
Αυτή είναι η ιστορία τους.