Żegnaj ten ostatni raz...

Wchodzisz do lasu i wdychasz cząsteczki mgły, które przedostają się poprzez płuca i pobudzają umysł. Mgielny Las kryje wiele tajemnic..
Mój dom jest stary. Wiele lat temu opuściła go cała energia i każdy pozytywny aspekt zamienił się w kurz, który osiadł na półkach. Opuszczony Dom znajduje się na samym środku Mgielnego Lasu. Jedyny znak życia w tym miejscu, to drewniany zegar, który zatrzyma się o 2:12 i wybije 15 razy.
Dalej mijasz schody. Wspinasz się nimi na górę. Jesteś na pierwszym piętrze. Słyszysz szloch.
Idąc długim korytarzem wchodzisz do małego pokoju z dużym oknem, łóżkiem i szafą. Na łóżku spostrzegasz chudą, ciemnowłosą dziewczynę zalaną łzami. Nie możesz do niej podejść, czujesz Obecność. Chłód pokoju sączy waniliowe mleko sycąc się rozpaczą tej małej dziewczyny, próbującej się uśmiechnąć. Bo przecież życie jest piękne..
Wycofujesz się. Nie chcesz nic więcej widzieć. Mijasz łazienkę i nie dziwi Cię napis na lustrze, nie dziwi Cię widok krwi, nie dziwi Cię porozbijane szkło. Dochodzisz do schodów z zamiarem ucieczki, lecz oto słyszysz trzask dochodzący z piętra wyżej. Nie chcesz tam iść, lecz coś Ci każe.
Piętro drugie - dużo szkła, nóż, czerwona wstążka i czarne pióro. Idziesz jeszcze wyżej i wchodzisz na strych. Jest tam mnóstwo rzeczy, lecz nie zwracasz na nic uwagi, bo widzisz dziewczynę z pokoju dwa pietra niżej. Nie wierzysz, że była szybsza. Lecz to nie Ona. To jej bliźniaczka. Na głowie ma lekko pochyloną koronę, która przez szamotanie się z przedmiotem w ręku zaraz upadnie i rozbije się na milion małych kawałeczków. Co trzyma? Małą szkatułkę.
Nie rozumiesz. Wychodzisz. Uciekasz. Znikasz. Nie wracasz. A one dalej tu są..

Okładka: Laura Makabresku Photography. ®