Maça Kızı!

Karşımdaydı. Donuk tutmaya çalıştığı yüzü içten içe acı çekiyor gibiydi belkide ben oyle düsünüyordum.Belkide sadece ben seviyordum.Belkide ben öyle düşünmek istiyordum..
"gidicem" dedi.
"hayır gidemezsin" dedim caresizce.
"gitmek zorundayim" dedi.
"hayir degilsin" dedim inkar etmek istercesine
"ewet zorundayım ve gidicem" dedi sert durmaya çalışarak.
"kokunu özlerim" dedim fısıldayarak ve titrek bi nefes aldım sanki soluk borumdan nefes zor geçiyordu.
"ben sende neyim bilmem ama sen benim herşeyimsin. Gidersen herseyimi kaybederim... biterim." dedim. biterdim. Onsuz bir hiçtim.. Çünkü o, benim herşeyimdi...
yutkundu.
"sadece mesafe olur ve mesafelerde dokunmaya engeldir. Sevmeye değil.. Unutma."
Durdurmadım. Durduramadım..Gitti.. Sanki onu durduracakmış gibi arkasından elimi uzattım gitme demek için..Kelimeler boğazıma dizildi..Dudaklarım titremeye başladı bogazım kurudu ve dizlerimin bağı çözülmeye başladı.. Sanki biraz soğuk birazda hızlı dönüyordu dünya galiba.. o gitti...tozu dumana, benide yanlızlığa katarak..Kadınlar bir giderken birde biterken sessizleşirmiş..Gidişinden sonra sustum..Ne kapıları çarptım, ne bagırıp çağırdım, ne sigaramı yaktım, yada ne biliyim yapmadım işte hiç bişe.. sadece sustum..Zamana bırakmak istemiştim..Zamanla bırakacağını bilemedim..