Ay Işığı

Kana susamış bir insanla bu kadar yakın olucağım aklımın ucundan bile geçmezdi.
Ateş ile Su gibiydik o herşeyi yakıp yıkan ben ise sessiz sakin nasıl uyum sağlaya bildik.
Göz açıp kapayana kadar hayatımı okadar değişiklik, karmaşa, çözemediğim sorular içinde buldum.
Bana zarar verenlemi olmalıydım yoksa, kendisi ne kadar sert olsada beni mutlu edebilmek için herşeyi önüme seren bir insanlamı.
Kalbimin sesini dinleyemiyordum kalbilmle aklım birbirine okadar zıt ve düşmandı ki
Ortalıkta kala kaldım.
Ailem beni gözünden mi çıkarmıştı yoksa ölümden mi sıyırmıştı...