Karanlıktaki Işığım

Arkadaşlar bu benim ilk kitabım bu yüzden yazım yanlışları olabilir. Umarım beğenirsiniz.

Genç kızın aşktan yana şansı yoktu. Kime güvendi ise bu son kişi demiş ise o daha çok yaraladı onu. İlk güvendiği erkek "Ateş"ti.Tabiri caizse ateş gibi de yakmıştı onu.Aşkı gülüşünde , baharı gözlerinde yaşamıştı.Ama nerden bilebilirdi ki genç kız bu aşkın yarım kalacağını.Onunla iken ona bir şey olmaz sanırdı aslında onunla iken her şey olmuştu.Güvenini yıkmıştı , eskisi gibi gülmüyordu artık , o kalbinde ki heyecan da yok olup gitmişti.Ama güçlüydü işte ailesine tutunmuştu genç kız tek dayanağı , tek gücü ailesi.Bu zamana kadar onun yüzünden ailesine laf gelmemesine uğraşan bir kızdı o. Ama ilk sevdiği insan yaptıklarından utanmadan bir de kızın namusuna laf etmişti.Böyle birisi idi Ateş. Yakardı kül ederdi. Genç kız ne yaşamışsa yaşasın hep dua etti. Zaten ailesinden önce sığındığı Allah'ı vardı.Yüreğindekileri döküp , hayırlısını isterdi. Biliyordu ilerki zamanlarda bu yaşadıklarını gülerek anımsayacağına sadece şuan zamanı değildi. O yüzden geleceğine umut ederek bakar. İşte bu genç kız "Güneş" idi. İsmi gibiydi...