Hij trekt met zijn vinger een lijn vanaf haar slaap tot aan haar kin, en legt zijn hand dan op haar wang. "Wij horen bij elkaar, wees maar niet bang," fluistert hij. Ze wordt overspoeld door de waarheid die in zijn woorden zitten, inderdaad, zij horen bij elkaar. "Voor altijd," fluistert ze terug. "Voor altijd," belooft hij terwijl zijn lippen zacht de hare raken. Tamara en Blake waren ooit beste vrienden. Met de nadruk op ooit. Ze beloofden elkaar voor altijd samen te blijven, maar die belofte houdt geen stand wanneer er iets vreselijk gebeurt. Ze worden genoodzaakt elkaar te vergeten, voor altijd. Terwijl ze het verleden proberen te laten rusten, gaan ze elk hun eigen weg, hopend de andere nooit meer te zien. Maar als ze elkaar toevallig weerzien bij een archeologische expeditie naar Egypte, lijkt hun haat voor elkaar makkelijker gezegd dan gedaan. Blijven de rampen uit het verleden hen achtervolgen? Of overwint iets anders? Iets veel sterkers... Zoals... Liefde?
Eén nacht.
Het had bij één nacht moeten blijven.
Eén nacht plezier en daarna zouden ze elkaar nooit meer zien.
Dat is wat Hayley dacht toen ze in bed belandde met een onbekende jongen. Het bleef echter niet bij één nacht. Ze zouden elkaar nog veel vaker gaan zien...