HAFIZA ve ÖLÜM...

Sanki o gün ölümü hissetmişti. Herkese herşeye son kez bakar gibiydi. Kadife bakışlarıyla herkesi büyülüyordu. Sevdiği adama derince baktı. Solundan gelen ölüm kokusu, onu ürkütmüyordu. Adam bu güzel kadının, bakışlarına hayrandı. Yaklaştı ve son kez koklar gibi derince kokladı o, eşsiz kokuyu. Kadının kulağına doğru fısıldadı. "Boynunu koklamak, en güzeli." Kadın burukça gülümsedi. Güzel gözlerini, adamın dolgun dudaklarına sabitledi. "Dudakların... Onları öpmek en güzeli." Kadın, yavaşça adamın dudaklarına eğildi. Adam, bunu bekliyormuş gibi aradaki mesafeyi kapattı. Heyecan yükseldikçe ölüm daha da yaklaşıyordu. Ve adamın duymak istemediği ses kulaklarında yankılandı. Ölümün habercisi olan o lanet makine kadının, güzel gözlerini kapattı. Makineden gelen 'dıt dıt' sesleri adamın kalbine batıyordu. Ne yani? O, her gece düzenli olarak dinlediği kalp durmuşmuydu. Olamazdı bu! Adam, dudaklarını ayırmadan gözlerini sıktı. Sıktığı gözlerinden akan damla yaş kadının, yüzüne düştü.
Meğerese mazideki konuşma, geleceğin habercisiymiş.
🌼🌼🌼
"Ölene kadar seveceğim seni demiştin. Sahi...ölürsem n'aparsın?"

Adam hayretle baktı. Ne diyordu bu aptal! Sorumuydu bu şimdi. Kaşlarını çattı ve elini kadının dokunmaya kıyamadığı yüzüne koydu.

"Elvin... Sen benim canımı istediğin zaman alacak olan meleksin. Ömrüm ömrünün olsun. Sen ölürsen benim ömrümün son günü olur. Çünkü benim ömrüm senin nefesin kadar."
🌼🌼🌼

Elvin: Cennet çiçeği
Yiğit: Güçlü, genç adam
(Efnan: Cennetteki güzel gözlü kadın)
🌼🌼🌼
Yiğit ZİNCİRLİOĞLU
Elvin (Efnan) GİRAY
🌼🌼🌼