Bir acı yumağı, Çimen. Ailesinin zenginliği, bir cinayetle kirleniyor. Kızlarını parayla kalp naklinde ön sıraya alan ailesinin gaddarlığı taşıyor minik omuzlarında.
Onun yaşaması için bir canı almışlardı. Acımasızca el konulan bu beden Barut'un kız kardeşi Can'dı.
Barut, gölgesini sakladığı yağmurlu bulutu, artık azad etmişti.
"Kardeşinin kalbi bu kaburgaların altında yatıyor!" elini göğüsüme bastırdım.
"Hadi öldür onu! Yapsana" dedim. Silah büyük bir haykırışla kurşunu serbest bıraktı.
Ben, sana kardeşinin kalbi 11 yaşında bir çocukta diyemezdim. Benim zamanım birkaç ay iken onun sırasını ve onca insanın canlarını çalamadım, diyemezdim. Sen beni kaçırdığında zaten öleceğimi de söyleyemezdim.
19. Yaş gününde kaçırılan kızın bedeni, artık morgun nehirindeydi. Ama onu seven bir balığı olamadı.
"Üzgünüm,üzgünüm,üzgünüm!"diye kükredi.
"Böyle olmasını istemezdim!"
"Elveda."
Ölüm saati: 23.11.2018
Sevmediğiniz yüzünü dahi görmediğiniz bir adamla evlenmek nedir bilir misiniz?
"Abi yapma kurbanın oluyum!"
Ağlayan gözlere abime baktım, baba yarıma en değerlime.
"Ben diyeceğimi dedim, iste yada isteme Azad'la evleneceksin Evin."
...
Mutfağa girip elerimi tezgaha yasladım. Arkamda hissettiğim kara gölge ile kaşlarımı çatıp arkamı döndüm. Uzun boylu, kumral özenle şekillenmiş saçları, yeşil ormanı andıran gözleri ile karşımda duran adama baktım.
"Ne işin var senin burda?"
Elerini cebine koyup rahat bir ifadeyle parmak uçlarında yükseldi.
"Müstakbel karnımı görmek istemiş olamamı?"
Sinirle burnumdan soludum.
"Ben senin o tanıdığın kızlara benzemem bir tane çarparım ağzının üstüne!"
Yeşil hanelerini kısarak baktı yüzüme.
"Bu sözlerini sana yerdireceğim zamanı iple çekiyorum Ceylan gözlü."
Sonda kullandığı hitapla dudaklarımı yaladım. Gözleri dudaklarıma kayınca vücudum gerilmişti...
(İmdadım kitabımı okuduktan sonra bu kitabıma okumanızı tavsiye ediyorum kafanızın karışmaması için.)
Evin ve Azad
(kurgu; yetişkin içerik bulundurur.)